Szeherezadzie zdarza się często korzystać w kilku bajkach z tego samego schematu opowieści. Zapewne najbardziej znany jest ten, na którym oparta jest baśń ramowa. Jej kanwą jest posesywna zazdrość mężczyzn, uzasadniona pożądliwością kobiet i ich sprytem w jej zaspokajaniu. Baśnie z 1001 nocy zawdzięczają popularność otwartości opisów przygód erotycznych bohaterek i bohaterów.
Powtarza się też w bajkach Szeherezady opowieść o mędrcu, który dla osiągnięcia celu posługuje się inną osobą. Zdobył wiedzę o istnieniu przedmiotu dającego władzę. Zna miejsce jego ukrycia. Wie, jak do niego dotrzeć i jak pokonać demony strzegące tego skarbu. Nie może jednak zrobić tego sam. Wysłańcem, najczęściej do podziemi, jest zwykle młody mężczyzna. Stary mędrzec nie wtajemnicza młodzieńca w istotny cel wyprawy...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
