Strach Jana Tomasza Grossa rozpętał w Polsce prawdziwą medialną burzę. O Strachu dyskutują wszyscy - i ci, co są „za”, i ci, co są „przeciw”. Szczególnie silnie brzmią głosy krytyczne podszyte strachem przed najnowszą książką Grossa. Czego boją się krytycy? Można odnieść wrażenie, że kryje się za tym przede wszystkim obawa, że Strach stanie się jedyną książką historyczną dotyczącą tamtych wydarzeń, którą miał w ręku czytelnik...
Seks mógłby dla nich nie istnieć. Nie są nim zainteresowani. Twierdzą, że nikt ani nic ich nie podnieca. Zawsze czuli się inni. Dzisiaj, w ślad za innymi mniejszościami, wychodzą z ukrycia. Domagają się, by uznano ich za osobną, czwartą orientację seksualną. Czy słusznie?
Gdzie nie ma zazdrości, próżno szukać miłości – mówi perskie przysłowie, wskazując na bliski związek obu uczuć. Zazdrość sama w sobie nie jest niczym złym, ale gdy powoduje, że nie kontrolujemy własnych zachowań i nie potrafimy zaufać partnerowi, niszczy nie tylko nasze relacje z bliskimi, ale również nas samych.
Nie da się napisać instrukcji obsługi niemowlaka. To jest żywa osoba i uczymy się jej w kontakcie. Często płaczem niemowlę sygnalizuje pragnienie kontaktu z inną osobą. To osoba i bycie razem z nią jest na początku najważniejsze – mówi dr GRAŻYNA KMITA.
Pragniemy go, ale po cichu, skrycie. Publicznie krytykujemy tych, co pędzą ku niemu bez hamulców. Życzymy sobie sukcesu oficjalnie, przy świątecznych okazjach, ale gdy ktoś go już osiągnie – traci naszą sympatię. Wychowujemy do niego dzieci, choć się do tego nie przyznajemy. Ma wielu ojców, lecz często traktowany jest po macoszemu. Wyczekiwany i przeoczony, wymodlony i przeklęty... Sukces. Czemu tak ciężko żyć bez niego? Czemu z nim wcale nie łatwiej?
Sukces ma dwie twarze. Pierwsza, najbardziej znana, kojarzy się z szelestem banknotów, bogactwem, sławą. Wiąże się z docenieniem przez innych. Ale jest też sukces innego rodzaju. Wewnętrzny. Taki, w którym wysokość poprzeczek ustawiamy my sami. Ten sukces nie ma pułapu, nie jest niczym ograniczony. Codziennie możemy odnosić go na nowo - uważa Janusz Czapiński. Prof. dr hab JANUSZ CZAPIŃSKI jest psychologiem społecznym, prorektorem Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania, pracuje też na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorem kilku teorii dotyczących adaptacji. Od 1991 roku razem z socjologami, demografami i ekonomistami bada jakość życia Polaków.
Słowo „nie” ma znaczenie niemal magiczne. Pozwala nam obronić się, zaprotestować i wyznaczyć granice. Za jego pomocą wpływamy na innych i bronimy się przed ich wpływem, mówiąc: nie rób tego, nie przekonasz mnie, nie! Czasem przeczenie bywa narzędziem manipulacji. Z powodzeniem posługują się nim politycy w walce ze swymi oponentami.
Powtórzone tysiąc razy kłamstwo staje się prawdą - na tej zasadzie Goebbels budował propagandę III Rzeszy. Bo rzeczywiście jest tak, że zasłyszane gdzieś kiedyś informacje zwykle bez refleksji uznajemy za prawdziwe.
Biblia, mitologia i wiele innych pisemnych przekazów, które stanowią fundamenty naszej kultury, zawierają opisy relacji między rodzeństwem. Często, jak w przypadku tytułowego Kaina i Abla, pierwsze nasuwające się skojarzenia na temat tej relacji, to walka, rywalizacja, uczucia nienawiści i wrogości. Czy jednak w świetle współczesnych badań psychologów rozwojowych stosunki między rodzeństwem, to przede wszystkim spory i kłótnie? Czy relacje rodzeństwa zmieniają się, ewoluują w miarę jak dzieci dorastają? Czy są jakieś korzyści z posiadania rodzeństwa, a jeśli tak, to kto i co zyskuje? Czy między rodzeństwem może powstać prawdziwa przyjaźń? - zastanawia się Marta Białecka-Pikul.
Możemy ocalić komuś życie oddając, z niewielką ilością krwi, komórki budujące szpik kostny. To nic nie kosztuje i prawie nie boli. A jednak tak niewielu Polaków zgłasza się do Banku Dawców Szpiku Kostnego. Dlaczego jedni chcą oddać część siebie obcym ludziom, a inni nie? Co zyskują dawcy, którzy przezwyciężyli swój lęk?
Kino Ingmara Bergmana określane jest zazwyczaj mianem psychologicznego. Co jednak kryje się za tą etykietką? Czy coś więcej niż dokumentacja ludzkiego wnętrza i eksploracja zakamarków duszy? Tak. Bergman wykorzystywał, być może nieświadomie, nowoczesne środki przekazu medialnego zgodne z wiedzą, jaką daje współczesna psychologia. I w tym znaczeniu jego kino jest z pewnością kinem psychologicznym.
Rodzina nie rodzi się raz, ona wciąż tworzy się na nowo. Znaczna część przełomowych dla rodziny momentów związana jest z dziećmi – ich narodzinami, kolejnymi etapami dorastania. O tym, kiedy jest najlepszy czas na dziecko, co ono zmienia w życiu partnerów, w jakim stopniu może być zagrożeniem – mówi prof. Bogdan de Barbaro.
