W bajce Jana Christiana Andersena nie tylko tytułowa Królowa Śniegu jest płci żeńskiej. Niemal wszystkie postaci są dziewczynkami i kobietami. Jednak najważniejszy jest chłopiec, Kaj, który nagle utracił uczucia, a w konsekwencji sprowadził na siebie i najbliższą przyjaciółkę, Gerdę, bajeczne kłopoty. Jest tradycyjna interpretacja przemiany Kaja jako zespołu zaburzeń emocji i zachowania związanego z pokwitaniem, niegdyś nazywanego adolescent turmoil. Jest jeszcze dziarski mąż Księżniczki. I grupa rozbójników. Wszyscy oni pojawiają się w bajce i znikają jak zły czarownik z pierwszego rozdziału. Żeńskich postaci jest sporo. Królowa Śniegu jest uosobieniem zła, a może i seksu wyniszczającego chłopców takich jak Kaj. Przewodząca rozbójnikom Rozbójnica – złą i rozwiązłą alkoholiczką, która – co prawda – zabiera na łupieżcze wyprawy córeczkę, niosąc ją na plecach, ale tylko dlatego, że niczego jej nie odmawia. Jest jeszcze Księżniczka szukająca takiego męża, z którym mogłaby porozmawiać. (Pragnienie Księżniczki wydaje się być nadal popularne wśród kobiet. Przynajmniej zgłaszane jest często przez kobiety niezadowolone z małżeństwa jako przyczyna tego stanu rzeczy). Są cztery starsze kobiety, wszystkie mądre i dobre. Chociaż można poddać w wątpliwość dobroć Wróżki, która pragnie zawłaszczyć Gerdę. Gerda, dziewczęca bohaterka przygód, pełna jest miłości do wybranego chłopca i poświęcenia w poszukiwaniach, kiedy zaginął bez wieści. Ostatnia z pojawiających się w baśni mądrych i dobrych kobiet, Inuitka, otwarcie zapewnia renifera orędującego u niej w sprawie Gerdy (Andersen nie ujawnia płci zwier...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
