Potrzebujesz wskazówek dotyczących życia z narcyzem? Nasz artykuł: "Jak żyć z narcyzem i mieć spokój?" jest do Twojej dyspozycji!
POLECAMY
Przeczytaj fragment książki:
z rozdziału Pornografia
Gdyby zapytać dorosłych, co uważają obecnie za największe zagrożenie czyhające na młodzież, to – sądząc z oświadczenia z zajęć z rodzicami i nauczycielami – duża część z nich bez wahania wskazałaby pornografię. Temat co najmniej kontrowersyjny, budzący emocje raczej negatywne, przynajmniej wśród opiekunów osób niepełnoletnich. Trudno się więc dziwić szumowi medialnemu w 2015 roku, kiedy świat obiegła informacja o pomyśle duńskiego seksuologa Christiana Graugaarda, profesora Uniwersytetu w Aalborgu, aby młodzieży w szkołach publicznych pokazywać filmy pornograficzne w celu wytłumaczenia różnic między rzeczywistym seksem a fikcją. Co stało za tym pomysłem? Dania jest pierwszym krajem na świecie, który zalegalizował pornografię. Było to w 1969 roku. Rok później we wszystkich duńskich szkołach wprowadzono obowiązkową edukację seksualną. Od tego czasu treści dotyczące zagrożeń pornografii i jej wpływu na kształtowanie się seksualności nastolatków wchodzą w skład materiału szkoleniowego dla młodzieży. Materiał ten nie jest jednolity dla wszystkich szkół – część osób prowadzących rozmowy z nastolatkami samodzielnie decyduje, jaki zakres treści włączyć do określonego bloku tematycznego. Większość duńskiej młodzieży chwali sobie edukację seksualną. Rodzice również są zadowoleni. Dorośli deklarują, że zajęcia są tak skonstruowane, aby możliwie najbezpieczniej przekazać nastolatkom informacje o zagrożeniach wynikających z regularnego kontaktu z pornografią. I nie byłoby w tym pewnie nic zaskakującego, gdyby badania przeprowadzone w krajach nordyckich nie wykazały, że 99% nastoletnich chłopców i 86% nastoletnich dziewczynek systematycznie ogląda pornografię. Zdaniem profesora Graugaarda młodzież od piętnastego roku życia powinna móc oglądać na zajęciach z edukacji seksualnej fragmenty filmów i pisanych treści pornograficznych, a później omawiać je pod okiem specjalisty w celu świadomej i krytycznej oceny. Piętnasty rok życia to w Danii, podobnie jak Polsce, wiek przyzwolenia (ang. age of consent), czyli regulowany Kodeksem karnym wiek, od którego osoba jest zdolna do wyrażania zgody na jakiekolwiek czynności seksualne z inną osobą (może być to stosunek seksualny, ale również prezentowanie treści erotycznych). Informacja o pomyśle profesora wywołała burzę w mediach, wiele środowisk było przeciwnych temu rozwiązaniu. Graugaard tłumaczył, że znacznie bezpieczniej jest w szkole uczyć młodzież o różnicach między prawdziwym seksem a treściami pornograficznymi, niż pozwolić, aby wciąż bezrefleksyjnie korzystała z pornografii. Z relacji profesora i informacji pozyskanych przez tamtejsze media wynika, że części młodzieży i nauczycielom ten pomysł się spodobał. W Polsce o zagrożeniach wynikających z pornografii mówi się podczas zajęć dotyczących zagrożeń związanych z cyberprzestrzenią.
Tak jest w teorii, a jak wygląda rzeczywistość, trudno ocenić. Blok o pornografii, jeśli w ogóle jest realizowany, to dość skąpo, w formie przestrogi: że lepiej nie warto do niej zaglądać, że kształtuje nieprawidłową wizję seksualności. To, czy profesjonalnie przygotowana do zajęć osoba będzie mogła porozmawiać na zajęciach z młodzieżą jakkolwiek o pornografii, zależy przede wszystkim od szkoły. Przed nią są jeszcze rodzice, którzy często nie wyrażają zgody na takie zajęcia. Polski nauczyciel nie ma zbyt wielu możliwości dokształcania się z zakresu seksualności człowieka. Instytucje odpowiedzialne za kursy doskonalące dla nauczycieli i pedagogów bagatelizują temat związany
z płciowością. Moim zdaniem takie kursy powinny być obowiązkowe, tymczasem obecnie to, czy nauczyciel przejdzie taki kurs, zależy przede wszystkim od jego chęci i świadomości.
Ze szkoleniami i wykładami dotyczącymi pornografii jeżdżę po całej Polsce. Pornografia, pomimo że jest postrzegana jako zagrożenie, nie przyciąga nauczycieli na warsztaty. Odwiedziłam wiele szkół, a tylko w dwóch nauczyciele przyszli do mnie dużą grupą. Zwykle w zajęciach biorą udział dwie lub trzy osoby. Uczestniczka jednych z takich zajęć odezwała się do mnie po kilku dniach, ponieważ czuła się rozżalona i zraniona. Opisała szczegółowo, że warsztat wpłynął na nią bardzo źle, że sama pornografii nie ogląda, a treści, o jakich rozmawialiśmy, były niesmaczne i przez nie – a niejako przeze mnie – czuje się zgorszona. Nie było moją intencją, aby nastrój tej pani się pogorszył, ale cieszę się z odzewu, ponieważ świadczy on dobitnie o tym, jak ważna jest edukacja z zakresu zagrożeń pornografią. Skoro dorosła, doświadczona, dojrzała, ukształtowana psychicznie i seksualnie osoba otwarcie opowiada o emocjach wywołanych przez samo mówienie o pornografii, to co mogą powiedzieć i poczuć nastolatki, które ją oglądają? Proces kształtowania tożsamości mają dopiero przed sobą, sprawdzają, co jest dobre, a co złe, weryfikują poglądy, kwestionują zdobytą wiedzę – uczą się. W przypadku klasycznych przedmiotów szkolnych zwykle mają osobę, która ich wesprze, natomiast seksualność czy zagrożenia okresu dojrzewania pozostają najczęściej bez weryfikacji.
z rozdziału Przemoc na tle seksualnym
Agresją i przemocą na tle seksualnym będzie każde zachowanie służące upokorzeniu, zdyskredytowaniu, zastraszeniu, dziejące się bez czyjeś zgody, a mające związek z seksualnością i podejmowane z jej powodu. Takie zachowanie musi być długotrwałe, a jeśli powtarza się co jakiś czas i bez akceptacji osoby jej doświadczającej, mówimy o agresji lub przemocy. Zachowaniami związanymi z seksualnością, które można zaliczyć do agresywnych lub przemocowych, są:
- łapanie za ramiączka stanika, bluzki, zadzieranie spódnic, bluzek;
- podglądanie w szatni, łazience czy przebieralni;
- wyzwiska typu: „ty lesbo”, „ty pedale”, „ty cioto”;
- wulgarne żarty i komentarze;
- robienie aluzji i wykonywanie gestów seksualnych;
- mlaskanie, cmokanie, gwizdanie za osobą tej samej bądź odmiennej płci;
- rozbieranie się przed kimś i pokazywanie swoich narządów płciowych lub masturbowanie się przy kimś bez jego zgody;
- przekraczanie czyjejś sfery intymnej poprzez dotyk, obmacywanie, szarpanie;
- wysyłanie erotycznych treści poprzez e-maile lub SMS-y;
- wymuszanie współżycia seksualnego;
- wyśmiewanie innych na forum publicznym z powodu jakości lub liczby kontaktów seksualnych (na przykład: „To dziewica”, „On ma małego”);
- robienie zdjęć i filmów erotycznych, preparowanie ich;
- zmuszanie do oglądania materiałów pornograficznych;
- wymuszanie nieakceptowanych pieszczot lub form współżycia (seks oralny, seks analny);
- przemoc fizyczna związana z seksualnością bądź płciowością (na przykład pobicie kogoś z powodu jego orientacji seksualnej, tożsamości płciowej lub ekspresji płciowej).
Mitem jest, jakoby zachowania agresywne były typowe dla nastolatków wyłącznie z domów o niższym statusie ekonomicznym czy wychowywanych przez jednego z rodziców. W zależności od wzorców przemoc mogą przejawiać dzieci z bogatych domów, w których mają zapewnione wszystkie dobra materialne, ale w których brakuje uwagi i miejsca na rozmowę o problemach, uczuciach, smutkach i rozczarowaniach. Mówi się często, że przemoc rodzi przemoc – jest to jedna z właściwszych teorii, oparta na uczeniu się i naśladowaniu, jednak nie każde dziecko, które było karane w sposób agresywny w środowisku rodzinnym, będzie stosowało przemoc wobec innych. Przemoc wynika z braku ciepła i zainteresowania w domu rodzinnym, braku usystematyzowanych reguł i zasad oraz braku wiedzy związanej z umiejętnościami społecznymi, w której centralne miejsce zajmuje asertywność.
o rozpoczynaniu aktywności seksualnej
Podejmowanie aktywności seksualnej przez młodzież napawa niepokojem samych nastolatków, ale też ich rodziców i opiekunów. Już samo rozpoczęcie rozmowy o współżyciu seksualnym jest krępujące i dla dziecka, i dla jego rodzica. Rodzice często nie wiedzą, w jaki sposób rozmawiać o takich kwestiach jak: wejście nastolatka w okres dojrzewania, zmiany pojawiające się w ciele, pierwsze miesiączki u dziewczynek, polucje u chłopców, erekcje. Z kolei nauczyciele, pedagodzy i osoby prowadzące zajęcia z wychowania do życia w rodzinie zastanawiają się, jak mówić do młodzieży o aktywnościach seksualnych, aby język nie naruszał dotychczasowego sposobu wychowania dziecka, a także czy poruszone na zajęciach tematy nie będą postrzegane przez rodziców jako nieodpowiednie.
Lęk przed przekroczeniem tabu utrudnia lub wręcz uniemożliwia rozmowy dotyczące rozpoznawania uczuć, ról płciowych, odpowiedzialności za zachowania wobec rówieśników. Edukacja oparta na obserwacji i naśladownictwie jest niewystarczająca, nie daje bowiem okazji do wykształcenia dojrzałych relacji między płciami, nie przygotowuje do przyjmowania przyszłych, dorosłych ról społecznych czy płciowych oraz utrudnia bądź uniemożliwia ochronę swojego ciała i emocji poprzez asertywne komunikowanie swoich potrzeb. Intensywne procesy hormonalne, krystalizowanie się preferencji w zakresie obiektów pożądania i fascynacji, środowisko, media, rówieśnicy oraz brak zintegrowanej sfery psychicznej i seksualnej – wszystkie te czynniki kształtują normy moralne i wartości, którym zaczyna hołdować młody człowiek, szukając odpowiednich wzorców. Te wielopłaszczyznowe zmiany zaczynają mieć integralne znaczenie w decyzjach dotyczących podejmowania zachowań seksualnych. Zachowania seksualne to nie tylko inicjacja seksualna. Składają się na nie również: flirt, pocałunki, petting (jest ryzyko, że każde z nich może zostać podjęte bez zgody drugiej osoby, w wyniku przymusu i presji), dotykanie innej osoby, masturbacja, przytulanie, oglądanie treści erotycznych, przyglądanie się swoim narządom płciowym i porównywanie ich z narządami rówieśników.
Informacje szczegółowe:
- Wydanie: 1, 2016
- Autor: Izabela Jąderek
- Wydawca: Wydawnictwo Naukowe PWN
- Typ oprawy: miękka
- Data premiery: 25.04.2016
Nota od Wydawcy:
Jak rozmawiać z nastolatkami o seksie? Czym jest asertywność seksualna?
Czy da się określić normy seksualne?
W jaki sposób mówić o pornografii? Jak ustrzec się przed cyberprzemocą?
Rozwój seksualny zaczyna się od urodzenia i trwa przez całe życie, a w okresie dojrzewania w życiu każdej osoby zachodzą najintensywniejsze zmiany. Jest to czas, gdy nastolatki poznają swoje ciało, uczą się umiejętnie wyrażać potrzeby i w sposób odpowiedzialny kształtować relacje partnerskie. Wymagają wtedy edukacji na wysokim poziomie i odpowiednich wzorców.
Opiekunowie powinni być dobrze przygotowani do rozmów o seksualności. Tymczasem wielu rodziców skarży się, że nie umie rozmawiać z młodzieżą na temat seksu, ponieważ nikt ich tego wcześniej nie nauczył. Nauczyciele rozkładają ręce ograniczeni programem nauczania, który nie uwzględnia większości tematów związanych z seksualnością.
Ta książka to odpowiedź na ich potrzeby. Rzetelnie, otwarcie i bez pruderii wyjaśnia, jak prawidłowo wspierać rozwój seksualny młodzieży.
Dla rodziców, nauczycieli, edukatorów seksualnych – praktyczne rozwiązania, życiowe sytuacje, przydatne rady, scenariusze rozmów.
Izabela Jąderek – psycholog, seksuolog. Absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Uniwersytetu SWPS. Edukatorka seksualna, polsko-angielski trener umiejętności psychospołecznych (National Open College w Wielkiej Brytanii), wykładowca akademicki. Na co dzień zajmuje się poradnictwem psychologicznym i seksuologicznym, współpracuje z organizacjami pozarządowymi (Fundacją Promocji Zdrowia Seksualnego, Fundacją Trans-Fuzja, Stowarzyszeniem Akceptacja). Szkoli specjalistów w całej Polsce, przygotowuje warsztaty i programy edukacyjne, upowszechniając wiedzę o znaczeniu seksualności i zdrowia seksualnego.
