Pożyć tak, jak żyją tambylcy

Pierwsze podróże kołaczą się gdzieś pod czaszką: chlupoce w głowie jakaś Ustka albo inna Łeba, kurzem pachnie wypchany żubr w Białowieży, a morelami dom prababci na warszawskich Bielanach. A jeszcze „spodki” w Białymstoku i ponure Malbork z Wawelem. Odnoszę wrażenie, że to nie ja podróżowałem, ale mną podróżowano. Albo inaczej: rodzice mnie podróżowali z podlaskiej wsi, gdzie mieszkałem, do tych – teraz zamglonych niepamięcią – miejsc.

Nieochotniczy hufiec pracy

Pierwszy wyjazd świadomie przeze mnie sprowokowany to obóz w podlaskich Borkach. Należałem do zuchów i chciałem czegoś więcej niż nietwarzowych ubrań ze Składnicy Harcerskiej i finki. Finka zresztą bardzo mnie rozczarowała, ponieważ nie była małą zagraniczną Finką, ale polskim nożem, o czym nie zostałem uprzedzony. Nie zostałem również uprzedzony, że trzeba będzie spać w namiotach wojskowych na pryczach z czasów wojny

Ze

Pierwsz