Opowieść o Elaine lady of Shalott jest znana z poematu Alfreda Tennysona, wiktoriańskiego poety laureata. Napisał on nawet dwie wersje opowieści, która jest jedną z legend o królu Arturze. Pierwsza została wydana w XIII wieku, po włosku. Druga wersja poematu Tennysona jest często krytykowana za podporządkowanie jej moralności wiktoriańskiej. Sprzeciw budzi wspieranie bierności kobiet, niedostrzeganie ich potrzeb (zwłaszcza seksualności) i przyjmowanie dominującej roli mężczyzn jako właściwej.
Oto na rzecznej wyspie, niedaleko Camelotu, zamku króla Artura, stał zamek Shalott. W jego wieży pędziła życie obłożona klątwą dziewczyna. Nie wiadomo kto ani dlaczego, rzucił na nią klątwę. Ale wiedziała, że nie może opuszczać wieży, wyglądać przez okno ani przerwać tkania gobelinu, na którym przedstawiała otaczający ją świat. A właściwie obraz świata widziany w tajemniczym lustrze odbijającym widok z okna. Nie jest pewne, czy znała konsekwencje złamania nakazów i zakazów klątwy.
Czy nie przypomina to współczesnego człowieka, który w ścianach pokoiku poznaje świat przetrawiony i przyrządzony przez instytucje zarządzające środkami masowego przekazu? W przeciwieństwie do lady of Shalott współczesnemu człowiekowi nikt nie zakazuje samodzielnego oglądu rzeczywistości.
Pewnego dnia Elaine dostrzegła w zwierciadle ujmujący obraz p...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
