W świecie baśni często pojawiają istoty nazywane rusałkami. Chociaż nie są ludźmi ani zwierzętami, są rodzaju żeńskiego. W języku polskim nazywane są też wodnicami, a ich męskie odpowiedniki – wodnikami. Natura ich nie jest jasna. Obecne są w różnych kulturach, pod różnymi nazwami. Do najbardziej znanych można zaliczyć Świteziankę dzięki balladzie Mickiewicza, Syrenkę dzięki bajce Andersena, Ondynę – z bajki Hoffmana i Rusałkę dzięki operze Antonina Dvořaka, której libretto Jaroslav Kvapil oparł na czeskiej dziewiętnastowiecznej baśni Karela J. Ebena i Bożeny Némcovej. Autorzy niedawnej inscenizacji w Operze Narodowej w Amsterdamie Philip Stolzl i Philip M. Kren uznali historię Rusałki za zbyt staroświecką, więc zgodnie z tendencją panującą w świecie opery przenieśli ją bliżej współczesności, w drugą połowę ubiegłego wieku.
Zgodnie z tradycją akcja Rusałki rozgrywa się w zetknięciu dwóch światów. W świecie realnym, którego elementem w bajce, w libretcie, jest książęcy dwór, oraz w świecie baśniowym, reprezentowanym przez jezioro rusałek. W przeniesieniu fabuły w w...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
Dołącz do 50 000+ czytelników, którzy dbają o swoje zdrowie psychiczne
Otrzymuj co miesiąc sprawdzone narzędzia psychologiczne od ekspertów-praktyków. Buduj odporność psychiczną, lepsze relacje i poczucie spełnienia.
