Koleje losu Śpiącej Królewny

Style życia

Nawet bajki można przeformułowywać tak, żeby służyły interesom rozpowszechniających je osób. 

La Belle au bois dormant – tak nazywa się ta bajka w najbardziej znanej, francuskiej wersji Charlesa Perraulta, opartej na wcześniejszej, włoskiej bajce Giambattisty Basilego Sole, Luna e Talia. Od wersji rozpowszechnionej przez braci Grimm różni się tym, że opowiada o losach Pięknej już po tym, jak poślubiła księcia, który – zgodnie z zaklęciem wróżki – pocałunkiem obudził ją z trwającego sto lat snu. W następstwie pomijania tej części bajki mało kto wie, że owocem ich małżeńskiej miłości było dwoje małych książątek: chłopczyk i dziewczynka. Piękna wraz z księciem i dziećmi zamieszkała u rodziców księcia. I tu pojawia się ważny członek rodziny generacyjnej księcia, księżna matka. Teściowa Pięknej. 

Teściowe, zwłaszcza matki mężów, rzadko są postrzegane – zwłaszcza przez synowe – jako życzliwe, serdeczne, nieingerująco opiekuńcze. Matka księcia, a więc teściowa Pięknej, przerasta okrucieństwem i potwornością wszystkie opowieści o złej teściowej. Krwiożercza ludożerczyni kazała (pod nieobecność syna) przyrządzić dla siebie pieczeń z wnucząt i synowej. Kiedy odkryła, że kucharz ją oszukał i podał baraninę, kozinę i sarninę, zamierzała wrzucić rodzinę syna do wanny pełnej żmij. Ale koniec końców sama w tę wannę wpadła. Jak to w bajce.

POLECAMY

Nawet Perrault ukrył jednak historię opowiedzianą przez Basilego. Talia...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI