Siostry d’Aranyi, córki szefa budapesztańskiej policji, są trzy: pianistka i dwie skrzypaczki. Muzyczny talent mają we krwi – bratem ich babki był Joseph Joachim, jeden z najsłynniejszych skrzypków dziewiętnastego wieku. Koncertują w całej Europie, a kiedy wybuch pierwszej wojny światowej zastaje je w Anglii, postanawiają tam zostać.
Jelly od dawna kochała się bez pamięci w przystojnym australijskim wioślarzu olimpijskim i kompozytorze, który teraz walczy w szeregach angielskich w Gallipoli i nad Sommą. Kiedy ginie, szturmując na niemieckie okopy, młoda dziewczyna żegna go, grając na pogrzebie jego sonatę skrzypcową. Dziesięć dni później budzi się w środku nocy i słyszy te same dźwięki, grane niewprawną ręką, jakby niesione znad wielkiej wody. „Tak się ze mną pożegnał” – uznaje.
POLECAMY
Jak wiele osób, które straciły bliskich w czasie wojny i epidemii hiszpanki, również Jelly d’Aranyi interesuje się spirytyzmem. W marcu 1933 r.
Hitler przejmuje władzę po spaleniu Reichstagu, a w Londynie siostry d’Aranyi spotykają się w eleganckim towarzystwie na seansie: siadają przy stoliku, rozkładają planszę z literami alfabetu, stawiają na niej odw...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
