Obserwując, co dzieje się w Nowym Orleanie i w całej Ameryce, nie mogę oprzeć się myśli, że w tych dramatycznych okolicznościach ujawnia się silniej niż w normalnych warunkach prawdziwa ludzka natura. Dzieje się tak dlatego, że w paradoksalny sposób ludzie, których dotyka tego rodzaju tragedia, zostają w pewnym stopniu wyzwoleni spod narzucającej konformizm społecznej presji. Zdani sami na siebie i zmuszeni do podejmowania autonomicznych decyzji, jedni zachowują się w godny podziwu, niekiedy bohaterski sposób, zaś inni nikczemnie.