To nie jest po prostu autobiografia. To nie jest po prostu książka o wspólnym życiu dwóch zakochanych w sobie kobiet. To erudycyjny, intymny esej, który opowiada o miłości – w każdym jej stadium. Słodko-gorzką historię o wychowaniu w patriarchalnym społeczeństwie Renata Lis pisze wprost, bez romantyzowania, zawiłych form, bo – jak uważa – „dobiegł końca czas kunsztownych form, cyzelowania stylów, modernistycznego patosu sztuki”.
Zamiast tego z całą mocą literackiej bezpośredniości zmusza czytelników do zadania sobie pytania, jak żyłoby się wszystkim w Polsce, gdyby nie doświadczenie wykluczenia.
Esej przeplatany jest gorzką historią Polski przedstawianą z pers...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
