"Położyła się do łóżka w ubraniu, zgasiła lampkę, lecz przez cały czas ściskała klucze w garści, bojąc się, że zaśnie. Kiedy kilkanaście minut po północy Natan zniknęła za drzwiami do pokoju matki, Joanna wysunęła się z pościeli. Rozmasowała dłoń, która jej ścierpła od trzymania kluczy, i wzięła głęboki oddech. Czekało na nią teraz wyjątkowe zadanie.

Na wszelki wypadek nie zakładała obuwia i ruszyła na poddasze w samych skarpetkach. Szła po ciemku, trzymając się ściany, i ostrożnie stawiała stopy na zimnych lastrykowych stopniach. Gdy stanęła na progu mieszkania tajemniczej sąsiadki, pożałowała, że wcześniej nie przyjrzała się kluczom i teraz traciła bezcenne minuty na idiotyczne dopasowanie ich do zamków.

Nasłuchiwała. Pod drzwi redaktora Klincza podeszła Luna. Suka warknęła ostrzegawczo, dając znak, że czuwa i że ma oko na podejrzanych nocnych gości.
Joanna wsunęła klucz do zamka i przekręciła go. Chwyciła za klamkę, nacisnęła ją i delikatnie pchnęła drzwi. Już od progu uderzył ją utrzymujący się w powietrzu drażniący zapach. Próbując odgadnąć jego źródło, namacała włącznik i zapaliła światło.

Mieszkanie za wytłumionymi drzwiami przywodziło na myśl labirynt. Po obu stronach wysokiego korytarza od podłogi po sufit stały drewniane regały uginające się od książek, których ciężka woń wypełniała pomieszczenie. Półki były ustawione tak blisko siebie, że z trudem można było przecisnąć się między nimi.

Joanna zajrzała do pokoju po prawej stronie. Przypominał on niewielką damską garderobę i sam w sobie niewart był uwagi. Miała zamiar już wyjść, lecz zaciekawiła ją stara szafa wnękowa. Odruchowo przesunęła drzwi i ponownie przeżyła szok, bo zamiast półek z odzieżą i wieszaków w środku dostrzegła małe krzesełko, a przy nim wąziutki stolik, do którego była przymocowana lampka kreślarska.
Joanna zamknęła ostrożnie klitkę i zajrzała do łazienki. Po prawej stronie tuż za progiem stał wiklinowy kosz. Leżały w nim brudne skarpetki, bluzki, spodnie i biustonosz w cielistym kolorze. Przyjrzała się miseczkom i stwierdziła, że Natan ma ten sam rozmiar biustu co ona. Ze zdziwieniem spostrzegła też, że nosi spodnie i bluzkę w tym samym co ona rozmiarze.

Za koszem z bielizną wciśnięta była automatyczna pralka, kiedyś biała, teraz jej kolor przypominał raczej kość słoniową. W kącie pod oknem stała kabina prysznicowa ze staroświecką mosiężną deszczownicą. Nad okrągłą umywalką na szklanej półeczce leżał dezodorant waniliowy w sprayu, szczoteczka do zębów, pasta i mydło. Była tam też plastikowa szczotka do włosów z przeźroczystą rączką, a na niej kilkucentymetrowy włos w mysim kolorze.
Po tym interesującym odkryciu ruszyła na dalsze zwiady. Przecisnęła się między półkami i doszła do kuchni. Włączyła lampkę. Gospodyni nie dbała zbytnio o porządek. W okrągłym zlewie piętrzyła się góra niewymytych naczyń. Wycofała się z kuchni i weszła do następnego pomieszczenia.
Kiedy nacisnęła włącznik światła, omal nie złapała się za głowę. Przestronny salonik z kominkiem wyglądał jak w trakcie przeprowadzki. Królowały w nim, rzecz jasna, książki. Poukładane w stosy, stosiki, rzucone bez ładu, pozostawione w trakcie czytania. To była biblioteka Piotra Ptasznika, o której opowiadała jej Wiktoria. Jedynym wolnym miejscem w pokoju było niezaścielone łóżko, ale i na nim leżała otwarta książka. Joanna podniosła ją i ze zdziwieniem stwierdziła, że jest po rosyjsku. Powoli zaczęła czytać napisany cyrylicą tekst, przypominając sobie słowa, których uczyła się w szkole.

Rozsunęła lamelki granatowych żaluzji i spojrzała na miasto. Na horyzoncie połyskiwały żółtymi koralikami latarnie uliczne, które wyglądały jak podświetlone kropelki rosy na gigantycznej rozciągniętej nad miastem pajęczynie. Po tej pajęczynie przesuwał się leniwie niebieski punkcik i wkrótce Joanna usłyszała jęk policyjnej syreny.

Odwróciła wzrok i dostrzegła stare biurko wciśnięte obok szafy, a na nim otwartego laptopa. Na rozkładanym drewnianym krześle leżał okrągły jasiek. Siadła na nim i pochyliła się nad ekranem. Myszka bezprzewodowa leżała z lewej strony; domyśliła się więc, że Natan jest leworęczna.
Joanna przełożyła myszkę do prawej ręki i nią poruszyła. Ekran pojaśniał. Na tle widoczku pustynnej oazy rozbłysły ikonki GoogleChrome’a, OpenOffice’a i Mozilli.
Zaciekawiona najechała strzałką na przeglądarkę. Sprawdziła ustawienia i historię. Coś było nie tak. Podejrzewała, że znajdzie odsyłacze do gier, do prognozy pogody, do stron pornograficznych lub do wiadomości sportowych – a tu kompletnie nic."

ISBN: 978-83-64312-60-1
Format: 135x210, oprawa miękka ze skrzydełkami, 256 stron
Cena det.: 29,90 zł
Premiera: 28 września 2015 roku
Książka: link

Nota od wydawcy:

Najnowsza książka Pawła Jaszczuka to mroczny thriller rozgrywający się w starym domu na peryferiach miasta, którego mieszkańcy od lat skrywają tajemnicę pewnego morderstwa. Joanna, młoda dziewczyna po dramatycznych przejściach, trafia tam, uciekając od własnej przeszłości; jej przerażający sekret jest jednak niczym wobec tajemnicy, którą odkrywa w tym nowym dla siebie miejscu.

O tej książce piszą:

Katarzyna Bonda:

Jaszczuk z finezją wyciąga trupy z szafy, ale potem nie ma już "miękkiej gry". Gęsta, infekująca opowieść!

Sławomir Krempa (Granice.pl):

Na skraju nocy Pawła Jaszczuka to nie tyle pełen dramatycznych wydarzeń thriller (choć atmosfera gęstnieje w tej powieści z każdą stroną), co mroczna opowieść o konieczności zmierzenia się z własną przeszłością. Z przeszłością, od której po prostu nie da się uciec.

Biogram autora:

Paweł Jaszczuk - odkrył Lwów dla polskiego kryminału. Za powieść Foresta Umbra, której akcja toczy się w tym dawnym polskim mieście, otrzymał prestiżową Nagrodę Wielkiego Kalibru. Foresta Umbra, Plan Sary, Marionetki i nominowany do nagrody Kryminalnej Piły 2013 Akuszer Śmierci tworzą cykl lwowski z dziennikarzem śledczym Jakubem Sternem w roli głównej. Prócz kryminałów Paweł Jaszczuk jest autorem powieści obyczajowych: Testamentu, Sponsora, Honolulu i Ochronki Anioła Stróża, nominowanej do nagrody WAWRZYNU - Literackiej Nagrody Warmii i Mazur za rok 2013. Jego najnowszy thriller nosi tytuł "Na skraju nocy".