Przeczytaj fragment książki:

Mamy szczęście, że możemy nabywać różne umiejętności, żeby sprawnie wykonywać pewne rzeczy. Z drugiej strony to niefortunne, że jakaś umiejętność pozwala nam z czasem wykonywać daną czynność automatycznie. To niefortunne, ponieważ gdy robimy coś bez angażowania świadomości, umyka nam ogromna część życia. Gdy się „wypisujemy” z tu i teraz, umysł zwykle błądzi ku przeszłości, przyszłości lub własnym fantazjom. Te trzy sfery istnieją wyłącznie w naszej wyobraźni. Tu, gdzie jesteśmy, i teraz, w trwającej właśnie chwili, to jedyne miejsce i czas, w którym rozgrywa się nasze życie.

Zdolność ludzkiego umysłu do przywoływania przeszłości jest wyjątkowym darem. Pomaga nam wyciągać wnioski z popełnionych błędów i zmienić bieg życia, gdy toczy się w złym kierunku. Jednak gdy umysł zawraca w stronę przeszłości, często zaczyna w nieskończoność roztrząsać dawne błędy. „Gdybym tylko powiedział, że…, pewnie odpowiedziałaby, że…”. Niestety, nasz umysł chyba sądzi, że jesteśmy bardzo głupi. W kółko przywołuje popełnione kiedyś błędy, nieustannie nas oskarża i krytykuje. Nie wzięlibyśmy z wypożyczalni tego samego ciężkiego filmu, żeby oglądać go po raz dwieście pięćdziesiąty, a nie wiedzieć czemu pozwalamy, żeby umysł odtwarzał ciągle to samo złe wspomnienie i sprawiał, że przeżywamy wciąż na nowo tę samą udrękę i wstyd. Nie wypominamy dziecku dwieście pięćdziesiąt razy, że zrobiło coś nie tak, ale naszemu umysłowi pozwalamy przywoływać przeszłość i wywoływać w nas – a dokładnie w tej kruchej małej istocie, którą nosimy w środku – złość i zawstydzenie. Nasz umysł sprawia takie wrażenie, jakby bał się, że znów padniemy ofi arą złego osądu, ignorancji czy nieuwagi. Nie wierzy, że tak naprawdę jesteśmy inteligentni – wystarczająco inteligentni, żeby wyciągnąć wnioski z jednego błędu i już go nie powtórzyć.

Na ironię zakrawa to, że z dużym prawdopodobieństwem pełen niepokoju umysł wykreuje coś, czego właśnie najbardziej się obawia. Niespokojny umysł nie zdaje sobie sprawy z tego, że gdy wciąga nas w rozmyślanie o przeszłych żalach, nie zajmujemy się teraźniejszością. A gdy nie jesteśmy obecni tu i teraz, zwykle przestajemy postępować mądrze czy umiejętnie. Wtedy też rośnie prawdopodobieństwo, że zrobimy to, przed czym próbuje nas ostrzec umysł.

Zdolność ludzkiego umysłu do planowania przyszłości to kolejny wyjątkowy dar. Dostajemy mapę i kompas, żebyśmy mogli trzymać się obranej drogi. To zmniejsza ryzyko, że skręcimy w złą stronę i utkniemy na jakimś koszmarnym długim objeździe. Zwiększa natomiast szanse, że dotrzemy do kresu swojego życia zadowoleni z wybranej trasy i z tego, co w życiu dokonaliśmy. Niestety umysł, w swoim niepokoju o nas, próbuje snuć plany na wypadek wielu ewentualności, z których znaczna część nigdy się nie zdarzy. Ta ciągła taktyka wybiegania do przodu, w przyszłość, stanowi marnotrawstwo naszej mentalnej i emocjonalnej energii. Najlepszy sposób, żeby przygotować się na nadejście nieznanego, to opracować rozsądny plan, a następnie skupić się na tym, co w danej chwili, tu i teraz, się dzieje. Wtedy możemy powitać to, co płynie ku nam, z jasnym otwartym umysłem i sercem, gotowi zmodyfikować swój plan, uwzględniając to, co w teraźniejszości się wydarza."

Nota od Wydawcy:

Mindfulness (uważność) nie jest przejściową modą, choć tak o niej głośno na świecie. Nie jest religią, choć daje nadzieję. Nie jest filozofią, choć wskazuje drogę świadomego i spokojnego życia. Coraz więcej badań naukowych dowodzi, że uważność zmniejsza poziom stresu, pomaga się skupić oraz wpływa pozytywnie na stan zdrowia i ogólną jakość życia. O uważności w ostatnich latach jest coraz głośniej. Pisze o niej i czyta cały świat, a miliony ją praktykują. „Times” poświęcił jej okładkę z tytułem „Rewolucja mindfulness”. Brytyjski Instytut Zdrowia rekomenduje uważność w leczeniu i walce ze stresem. Uczą się jej światowi przywódcy w Davos i dzieci w szkołach. Uważność to ratunek dla nas w pędzącym obok nas życiu.

„Wiele osób myśli: „Chciałbym praktykować uważność, ale jestem zbyt zajęty” – pisze Jan Chosen Bays. – Napisałam tę książkę, by pokazać, że to nieprawda”. Praktyka uważności jest dla ludzi, którzy nie mają czasu, zagonionych, zmęczonych, rozpamiętujących przeszłość i martwiących się o przyszłość. Jan Chozen Bays – lekarka i nauczycielka buddyzmu zen – przygotowała zestaw prostych ćwiczeń, by pomóc rozwijać uważność podczas zwyczajnych, codziennych zajęć. Wystarczy inaczej podejść do czynności, które każdy wykonuje codzienne. Na przykład: wziąć trzy głębokie oddechy przed odebraniem telefonu, w ciągu dnia kontrolować postawę ciała, jeść uważnie, zamiast tylko jeść... Każde ćwiczenie uzupełniają cenne wskazówki, jak o nim codziennie pamiętać.

Recenzje:

Doktor Bays w błyskotliwy, praktyczny i elegancki sposób odpowiedziała na pytanie najczęściej zadawane przez adeptów medytacji: „Co mam zrobić by praktyka stała się częścią mojego codziennego życia?” Oto skarbnica mądrych, pięknych, pełnych głębokiego zrozumienia i współczucia sposobów na to, by tak się stało”.

Jack Kornfield, autor A Path with Heart

Inspirująca kolekcja 53 przyjemnych i łatwych ćwiczeń mających pomóc zwiększyć świadomość i osiągnąć pełnię spełnienia w codziennym życiu.

“Library Journal”

Ta ciepła i mądra książka zachęca nas do praktykowania uważności właśnie w tym momencie, pośród wszystkiego, co się wokół nas dzieje.

Diana Winston, Centrum Badań nad Uważnością uniwersytetu UCLA

Znakomity zbiór prostych, a jednocześnie inspirujących i cennych ćwiczeń uważności. To bardzo pożyteczna lektura dla każdego, kto chce przeżyć swoje życie w całej dostępnej jego pełni.

Marek Jaros, Prezes Kliniki Stresu w Warszawie