Psychologia w metaforach cz. 4. Z człowiekiem jest jak z tym drzewem

Były dwa dębu nasiona,

Ślepe jeszcze i głuche,

W konarach mocnych chronione,

W liściach zielonych pieszczone.

Naraz przybył wiatr południowy,

Jedno ziarno w ciepłe dłonie chwycił,

Z dębowych pieleszy wyjął,

I na równiny żyzne położył.

Zjawił się i brat jego północny,

Co strumienie wartkie lodem ścina,

Drugie ziarno z sobą porwał,

I jak z gradem twardym zwykł czynić,

W puszczę ciemną cisnął,

W bór nieprzebrany i chłodny.

Na zielonych polach mleko płyn...