Współczesna medycyna nie ma wątpliwości, że podłożem wielu dolegliwości, zwłaszcza chronicznych, są zaburzenia emocjonalne. Jak dobrze nastroić swoje emocje?
Współczesna medycyna nie ma wątpliwości, że podłożem wielu dolegliwości, zwłaszcza chronicznych, są zaburzenia emocjonalne. Jak dobrze nastroić swoje emocje?
Co roku rośnie liczba zachorowań na boreliozę. Jak się przed nią chronić, jak radzić sobie z emocjonalnymi kosztami leczenia i kiedy można ją pomylić z depresją?
Gdybyśmy więcej spali, bylibyśmy mniej narażeni na depresję, stalibyśmy się bardziej kreatywni, radośni, a w relacjach bardziej przyjaźni i empatyczni – chronobiologowie nie mają co do tego wątpliwości - przekonuje Peter Spork.
W zamożnych krajach zadowoleni z życia ludzie coraz częściej zażywają antydepresanty. Jak to możliwe? Jak pogodzić depresję i dostatnie życie?
W zaburzeniach psychosomatycznych, które rodzą się w umyśle, spektrum objawów jest ograniczone jedynie kreatywnością ludzkiego umysłu. Pomyśl teraz o dowolnym objawie fizycznym – możesz być pewny, że jest gdzieś osoba, której umysł wyprodukował ten objaw.
Droga do spokoju, szczęścia i zdrowia może być całkiem prosta. Wystarczy posłuchać swojego kota.
Czekolada zawiera ponad 500 związków chemicznych, z których wiele wpływa na stan organizmu. Czekoladowa chemia m.in. poprawia myślenie, reguluje ciśnienie, a nawet pogłębia doznania erotyczne.
Słuchanie urywków czyjejś rozmowy przez telefon komórkowy to doskonały przykład przepisu na irytację.
Nie żalą się – przecież nie wypada się rozklejać. Zaciskają więc zęby, tylko są bardziej rozdrażnieni, więcej piją, częściej wybuchają. Trudno dostrzec, że za tą maską macho kryje się męska depresja.
Opadłeś z sił, czujesz się jak zużyta bateria: kompletnie wyczerpany, pusty. Wszystko cię drażni, a najprostsze zadanie przerasta... Gdzie się podziała twoja energia? Jak możesz odzyskać siłę – opowiada Wojciech Eichelberger.
Ciało jest czymś jedynym, co mamy. Jest z nami zawsze. Choć rozsądek podpowiada, że powinniśmy o nie dbać najbardziej na świecie, często jest inaczej – eksploatujemy je, zatruwamy, odrzucamy. Dlaczego tak się dzieje?
Od lat zastanawiam się, kim (czym) jest ten, który ma się opiekować „swoim” ciałem.