Młodość kojarzy się z okresem poszukiwań, brakiem pokory, nieodpowiedzialnością i burzą hormonów. Czy rzeczywiście zjawiska te są nieodłączną cechą dorastania? Dziś psychomity związane z okresem dorastania. Psychomity o okresie dorastania przybliża ANNA OLESZKOWICZ.
Uczucia mogą powodować konkretne straty albo zyski mniejsze niż oczekiwane.Wielu inwestorów gotowych jest oddać połowę zysków za możliwość wyłączenia emocji. Dlaczego? Bo emocje na giełdzie bywają kosztowne – twierdzi TOMASZ ZALEŚKIEWICZ.
O umiejętności wzajemnego słuchania i wyrażania uczuć mówią JOLANTA SOKÓŁ-JEDLIŃSKA i KRZYSZTOF JEDLIŃSKI.
Z pewnością każdy z nas mógłby przywołać z pamięci taką sytuację, kiedy miał poczucie, że próba przekonania kogoś do swoich racji jest rzucaniem grochu o ścianę. Niejednokrotnie chcielibyśmy wówczas powiedzieć: "Nie tylko słuchaj, ale i usłysz to, co chcę powiedzieć".
Martin Seligman z uniwersytetu w Pensylwanii wykazał, że optymizm sprzyja poczuciu kontroli sytuacji, pesymizm - poczuciu bezradności. Obydwa te odczucia mają głębokie zabarwienie emocjonalne, a poprzez mechanizmy psychosomatyczne - wpływ na stan zdrowia.
Podglądanie bliźnich jest stare jak świat, nigdy jednak nie przybrało takich rozmiarów jak w naszych czasach. Dlaczego? Bo współcześni ludzie tęsknią za intymnością i bliskością z drugim człowiekiem, rozpaczliwie poszukują mocnych więzi rodzinnych i społecznych, których nie potrafią już budować.
Wyobraźnia scala to, co niemożliwe do scalenia. Tworzy światy nieistniejące, a istniejące nasyca barwą i sensem. A potem łączy jedne z drugimi. Zmusza do wędrowania.
Wystarczy nam nawet niewielkie potknięcie osoby cnotliwej, abyśmy uznali ją za grzeszną. Ale jeśli człowiek inteligentny zrobi coś głupiego, uznamy to za „wypadek przy pracy”.
Im bardziej człowiek jest zdyscyplinowany wobec czasu, w im większym stopniu go wykorzystuje, tym prędzej mu czas ucieka.
Jak to możliwe, żeby jeden człowiek miał dwie lub nawet więcej odmiennych osobowości, częściowo lub wcale nie będąc tego świadomym? Z tajemniczym zaburzeniem, jakim jest osobowość wieloraka, spotykamy się w powieściach, filmach fabularnych i dokumentalnych. Niegdyś uważano, że przyczyną tego dziwnego zjawiska muszą być czary (np. wypicie napoju, jak w przypadku dr. Jekylla i pana Hyde’a) lub opętanie przez złe moce, demony czy duchy.
Pszczoły poświęcają życie dla własnej społeczności, szympansy prowadzą regularne wojny - jak ludzie. Człowiek zdolny jest do gwałtu czy zabójstwa przybranego potomstwa - jak zwierzę. Nad tym, co w nas zwierzęce, a w zwierzętach ludzkie zastanawia się KRZYSZTOF SZYMBORSKI.
