Język szakala i język żyrafy to symboliczny sposób opisania dwóch sposobów komunikowania się, wykorzystywany na warsztatach porozumienia bez przemocy. Szakalowi brakuje zaufania do świata. Nauczył się, że aby dostać coś od innych, musi oszukiwać, grozić, błagać albo wymuszać. Ocenia i domaga się nagród. Ulubione słowa szakala to „musisz” i „powinieneś”. Szakal atakuje, żąda, obwinia, wpędza w poczucie winy i oddaje innym odpowiedzialność za swoje uczucia. Udaje, że nie ma w życiu wyboru, bo go nie widzi. Przymus i powinność to jego podstawowe motywatory. Jeśli już zrobi coś dla innych, to tylko po to, aby dostać potem coś w zamian. Szakal wierzy, iż za jego szczęście lub cierpienie odpowiedzialni są inni.
Żyrafa jest symbolem porozumienia bez przemocy. Ma największe serce spośród ssaków lądowych. Żyrafa potrafi spoglądać z dystansu. Wie, że u źródła jej uczuć nie stoją zachowania innych, ale jej własne zaspokojone lub niezaspokojone potrzeby. Żyrafa potrafi odróżnić oceny od faktów. Mówi szczerze, co czuje, i świadomie wyraża swoje potrzeby. Wie też, że odpowiedzialność za szczęście leży przede wszystkim we własnych rękach, dlatego potrafi prosić, jeśli na czymś jej zależy. Jest empatyczna i umie znaleźć harmonię pomiędzy słuchaniem innych i wyrażaniem siebie.
Złość jest uczuciem znanym zarówno szakalowi, jak i żyrafie. Za każdym razem, kiedy pojawia się w nas złość, możemy odnaleźć oskarżające myśli typu „Tak nie wolno”, „Nie powinieneś”, „Jak mogłeś”, „To niesprawiedliwe”, „To twoja wina!”. Dla złości charakterystyczny jest oskarżycielski ton, oceny i brak zgody na to, co jest.
Empatia dla złości
Złość daje nam też siłę, energię wyzwoloną przez adrenalinę. Możemy ją wykorzystać, aby atakować jak szakal, albo aby chronić. Myśli charakterystyczne dla szakala w naszej głowie są jak dzwonek alarmowy, który mówi, że zbliża się niebezpieczeństwo. Informują nas, że nasze potrzeby są niezaspokojone. Sama energia zło...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
