Niech mnie coś odmieni...

Nałogi i terapie Praktycznie

Mieszkam i pracuję nadal w miejscu, gdzie się urodziłem, skończyłem szkołę. Próbuję wyleczyć się sam nie wiem z czego i po co, bo wydaje mi się, że wmawiam sobie depresję i nerwicę po to, by usprawiedliwić swoje lenistwo, brak odpowiedzialności i tchórzostwo.

Żyję z rodzicami – ojcem alkoholikiem i mamą męczennicą, a właściwie wegetuję. Zastanawiam się, na ile moje choroby są wynikiem syndromu DDA...

POLECAMY

Zresztą zacząłem zaniedbywać leczenie, teraz do psychiatry po recepty chodzi mama – robi to z własnej inicjatywy, ja jej o to nie proszę... Dla mnie to był nudny obowiązek, bo moje wizyty polegały wyłącznie na opisaniu mojego aktualnego samopoczucia, a psychiatra z coraz mniejszym zapałem zalecał pobyt w szpitalu (byłby to już trzeci). Na terapię lubiłem chodzić i chciałbym pójść jeszcze – polubiłem rozmowy z terapeutką – ale chęć oddalenia się od ludzi jest silniejsza. Najgorsze, że co miesiąc jestem rejestrowany i pewnie zabieram komuś miejsce...

Odczuwam silny wstręt przed dotykiem, zadaję sobie ból, mówię do siebie o sobie w najobrzydliwszy ze znanych m...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI