W amerykańskich sądach podczas wyboru członków ławy przysięgłych sędzia zadaje kandydatom sakramentalne pytanie, czy potrafią odróżnić fikcję od rzeczywistości. Ci solennie zapewniają, że nie stanowi to dla nich żadnego problemu. Wcześniej jednak oglądali w telewizji filmy z serii Kryminalne zagadki… albo im podobne. Dysponują zatem zapisanym w pamięci schematem ciągu zdarzeń, który doprowadził do gwałtu czy morderstwa. W trakcie przewodu sądowego mogą poszukiwać analogii między widzianymi niegdyś filmami a tym, co mogło się zdarzyć w rozpatrywanej sprawie. To poszukiwanie analogii jest procesem całkowicie nieświadomym.
Spójrzmy na to z jeszcze innej strony. O trudnościach związanych z odróżnieniem obrazu od rzeczywistości świadczy przykład podany przez dwóch znanych badaczy mediów Byrona Reevsa i Clifforda Nassa. Pokazywali dzieciom reklamę telewizyjną przedstawiającą miseczkę z płatkami kukurydzianymi w mleku. Dzieci pytano, co się stanie, jeśli telewizor usta...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
