Opowiadania osób twierdzących, że zostały uprowadzone przez istoty pozaziemskie są do siebie podobne. Porwania na ogół mają miejsce w nocy. Ofiary kosmitów opowiadają o nagłym przebudzeniu, odczuciu, że są sparaliżowane i niezdolne do wzywania pomocy. Opisywanym wydarzeniom towarzyszą zazwyczaj migające światła i żywe dźwięki, odczuwanie silnych dreszczy i skurczów przez uprowadzonych oraz wrażenie, że ciało unosi się nad ziemią. Kosmici są opisywani przez „porwanych” jako istoty o panoramicznych oczach, szarej lub zielonej skórze. Zazwyczaj nie posiadają nosów lub włosów. Uprowadzona osoba zwykle trafia do statku kosmicznego, gdzie przeprowadzane są na niej liczne badania. Te zabiegi opisywane są później jako bardzo bolesne. Czasem pojawia się motyw molestowania seksualnego. Charakterystyczne jest również zakończenie takich epizodów: kończą się po kilku sekundach lub minutach, intruzi nagle znikają, a ofiary lądują z powrotem w swoich łóżkach. Po chwili odzyskują również zdolność poruszania się.
Czy te wszystkie relacje mogą zawierać ziarnko prawdy? Jeśli tak, to który z elementów jest prawdziwy? I w jaki sposób, zdaniem naukowców, powstają te barwne historie?
Fałszywe wspomnienia
Wspomnienia z porwań badała Susan Clancy, profesor psychologii z Uniwersytetu Harvarda. Początkowo interesowała się tym, czym różnią się kobiety, które odzyskały wyparte wspomnienia dotyczące molestowania seksualnego w dzieciństwie od tych, które przez cały czas pamiętały tę traumę. Stwierdziła, że kobiety z odzyskanymi wspomnieniami były bardziej skłonne przywoływać jako pamiętane te rzeczy, które nigdy nie miały miejsca. To nie dostarczało jednak amerykańskiej psycholog odpowiedzi na pytanie, czy kobiety, które odzyskiwały wyparte wspomnienia, rzeczywiście były kiedykolwiek ofiarami molestowania...
Aby rozstrzygnąć problem powstawania fałszywych wspomnień, Clancy postanowiła przebadać bardziej odpowiednią grupę. Skoncentrowała się na osobach odzyskujących wspomnienia wydarzeń, które jej zdaniem nie mogły się wydarzyć, jak na przykład bycie porwanym przez istoty pozaziemskie. Badaczka ogłosiła w prasie, że poszukuje osób, które kiedykolwiek zostały uprowadzone przez kosmitów. Wśród tych, którzy odpowiedzieli na jej apel, wyróżniła dwie grupy: ludzi mających konkretne wspomnienia dotyczące zetknięcia z kosmitami oraz takich, którzy co prawda spotkań nie pamiętali, ale byli przekonani, że miały one miejsce. Byli przekonani, gdyż dysponowali – w swoim mniemaniu – dowodami – nieziemskich przygód: na ciele mieli tajemnicze blizny i znamiona, pamiętali, że zdarzało się im budzić w dziwacznych pozycjach i miejscach, nękały ich depresje, zaburzenia snu oraz paniczny strach na w...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
