W trakcie swojej wieloletniej pracy zawodowej nauczyciele walczą z niedomogami głosu różnego stopnia. Tym razem opowiemy o niektórych schorzeniach narządu głosu i świadomym oddechu, który może być profilaktyką lub rehabilitacją głosu.
W trakcie swojej wieloletniej pracy zawodowej nauczyciele walczą z niedomogami głosu różnego stopnia. Tym razem opowiemy o niektórych schorzeniach narządu głosu i świadomym oddechu, który może być profilaktyką lub rehabilitacją głosu.
Rozpoczynamy cykl rozmów Kazimierza Koruby z Ewą Czemierowską - współautorką programu zajęć wychowawczo-profilaktycznych „Spójrz inaczej”. Pierwsza rozmowa dotyczy budowania przez dzieci poczucia własnej wartości, które jest umiejętnością niezbędną dla rozwoju.
Emocje - każdy z nas ich doznaje, ma doświadczenia związane z ich przeżywaniem, rozpoznawaniem ich u innych i mniej lub bardziej skutecznymi próbami przejęcia nad nimi kontroli. Umiemy je nazwać, potrafimy też sprawnie, aczkolwiek nie zawsze trafnie, wskazać ich przyczynę. Niektórzy doświadczają emocji często i przeżywają je intensywnie, inni są mniej emocjonalni. Istnieje jednak pewien wspólny mianownik - większość osób chciałaby bardziej umiejętnie i skutecznie kontrolować ich przebieg i ekspresję.
Spotkanie nauczyciela z rodzicami jest przyczyną stresu nie tylko dla uczniów, którzy mają coś na sumieniu; stresują się również nauczyciele, są bowiem przez rodziców poddawani wnikliwej ocenie – w końcu uczą i wychowują ich dzieci. Siły są nierówne, nauczyciel jest tylko jeden, a rodziców wielu. Wychowawcy często są zaskakiwani pytaniami, których w ogóle się nie spodziewają, a muszą się do nich ustosunkować. Wielu nauczycieli traktuje wywiadówki jako bardzo przykry obowiązek, a gdy przytrafi się trudna klasa, postawa roszczeniowa rodziców bądź jawny konflikt, zebrania stają się koszmarem.
Wbrew pozorom na przerwie nauczyciel może się zrelaksować. Może się zrelaksować nawet w czasie lekcji - i to tak, że mało kto to zauważy. Wystarczy skoncentrować się na dwie-trzy minuty i skorzystać z przedstawionych niżej propozycji.
Święty Jan Bosko był przekonany, że wychowanie powinno być takim towarzyszeniem wychowankowi, aby nie musiał on stawiać czoła sytuacjom przekraczającym jego możliwości obrony przed złem: „Wychowankom niech się zostawia dużo swobody, by mogli skakać, biegać i hałasować do woli. Gimnastyka, muzyka, deklamacje, teatr, przechadzki są najskuteczniejszym środkiem do osiągnięcia karności, zachowania moralności i zdrowia. Należy tylko uważać, żeby przedmiot rozrywki, osoby biorące w niej udział i rozmowy, jakie jej towarzyszą, były nienaganne”.
Uczniowie agresywni postrzegają rzeczywistość w sposób zniekształcony. Nawet jeżeli wiedzą, jak zachować się prospołecznie i czego nie robić w złości, to i tak wybierają zachowania agresywne. Trening Zastępowania Agresji (ART) ma wyrównać istniejące deficyty i nauczyć młodzież, co robić (umiejętności), czego nie robić (kontrola złości) oraz dlaczego coś robić, a czegoś nie robić (wnioskowanie moralne).
Pewnie każdy z nas, poproszony o podzielenie rozwoju człowieka na jakieś etapy, podzieliłby go na dzieciństwo, dorastanie i dorosłość. Tak dzieli go także psychologia i dodaje, że w każdym z tych etapów zachodzą doniosłe zmiany rozwojowe, które umożliwiają człowiekowi zwiększenie niezależności od otoczenia i sprawniejsze funkcjonowanie. Wszystkie one są ze sobą powiązane. Choć zwykle bez problemu określimy, w jakiej fazie rozwoju ktoś się znajduje, to często nie potrafimy wskazać momentu, w którym kończy się jedna i zaczyna druga.
W szkołach przybywa dzieci wychowywanych przez jednego rodzica. W przeważającej liczbie są to dzieci samotnych matek, ale wzrasta również liczba tych wychowywanych jedynie przez ojców. Wiele z nich wymaga indywidualnego podejścia, zarówno ze względu na wychowywanie przez jednego rodzica, jak i doświadczenia, które do samotnego rodzicielstwa doprowadziły. Rodzice też mają wobec szkoły własne oczekiwania dotyczące wychowywania ich dzieci, ale sami również mniej lub bardziej jawnie oczekują wsparcia szkoły w tym procesie.
Istotą szkoły jest uczenie się uczniów! To oni po kilkunastu latach edukacji staną przed egzaminami, jakie przyniesie im samo życie. Zdanie tych egzaminów zależy od nich samych, od nabytych rozmaitych umiejętności oraz nastawień do procesu uczenia się i nieustannego doskonalenia. Tradycyjna wiedza szkolna niewiele im w tym pomoże. Droga od informacji przekazywanej przez nauczyciela do tejże informacji przetworzonej przez ucznia, w postaci wiedzy i umiejętności, może być prosta lub długa i kręta...
Dla wielu z nas zaburzenia odżywiania są czymś niejasnym, a nawet tajemniczym. Ich źródeł starają się dociec lekarze, terapeuci, nauczyciele, a przede wszystkim chcą je zrozumieć rodzice chorych. Jak to możliwe, że dziecko czy młody człowiek odmawia jedzenia? Nauczyciele mogą wesprzeć dziecko i jego rodziców w walce z chorobą.
„Niekiedy lekcja pochłania nauczyciela oraz uczniów i zamiast jednej godziny trwa trzy. Bywa, że uczniowie sami wołają: »Nie, jeszcze, jeszcze!« i krzyczą na tych, którym się nudzi” - tak opisuje lekcje w swojej szkole Lew Tołstoj. Dla wielu współczesnych nauczycieli takie zainteresowanie uczniów podczas zajęć jest wręcz niewyobrażalne. Może więc warto skorzystać z koncepcji wychowania i nauczania wielkiego rosyjskiego pisarza.