Czas to nasze życie. Rzadko o tym pamiętamy. Zamiast siłować się z czasem, słuchajmy tykania zegara i uczmy się akceptować mijające sekundy.
Czas to nasze życie. Rzadko o tym pamiętamy. Zamiast siłować się z czasem, słuchajmy tykania zegara i uczmy się akceptować mijające sekundy.
Nawet 95 procent ludzi myślało o sobie kiedyś jako o osobie nieśmiałej lub też doświadczyło onieśmielenia. Czy i Ty znasz to uczucie? Czy potrafisz radzić sobie z nieśmiałością?
Jesienno-zimowe chłody, plucha za oknem mogą pogorszyć nam humor i wypompować z nas całą energię. Nie trzeba wiele, by się przed tym obronić i zachować pogodę ducha.
Czemu popełniamy błędy, dokonujemy nieracjonalnych wyborów? Dlaczego głupie zachowania zdarzają się często ludziom bardzo inteligentnym, zwłaszcza gdy mają wysoką pozycję i władzę?
Bierz tyle, ile potrzebujesz. Daj tyle, ile możesz – jakże prosty byłby świat, gdybyśmy szli za tą radą Sokratesa. Dlaczego więc nie zawsze stosujemy się do niej? Dlaczego czasem mamy kłopot – i z dawaniem, i z braniem. I z hojnością, i z wdzięcznością...
Narodziłem się drugi raz i to życie jest chyba dużo lepsze niż życie sprzed wypadku. Owszem, teraz o wszystko muszę walczyć, ale to wcale nie jest takie złe. Nauczyłem się działać z innymi, prosić o pomoc i dawać ją innym. Mówię światu, że żyję.
Diagnoza była dla mnie wielkim szokiem, ale dziś wiem, po co żyję. To choroba pozwoliła mi poszukać odpowiedzi na pytanie o sens życia i poczuć apetyt na nie.
W moim domu walczyły różne style życia. Mama – jako niewidoma – starannie planowała, pakowała się z brajlowską listą ubrań na kartce tydzień przed wyjazdem, a Tata wszystko robił w ostatniej chwili.
Czego możemy nauczyć się od Szwedów? Spokojnego podejścia do trudności, starannego, dokładnego wykonywania swoich obowiązków, dbałości o otoczenie i szacunku dla natury.
Lekceważenie wiedzy psychologicznej bywa kosztowne. Rzecz w tym, że nie wszyscy tę wiedzę mamy. Czasem nie chcemy jej mieć: „My to wiemy lepiej” – najczęściej mówią tak politycy. Niekiedy unikamy jej w obawie, że zburzy nam ona obraz świata lub samych siebie.
Kolejne okrążenie samolotem wokół wielkiego miasta wyrytego w skale, na środku pustyni w stanie Nevada. Lądowanie, lotnisko i tabliczka „Welcome to Vegas’’. Wyobraźcie sobie, co może myśleć 12 letni chłopiec z Polski, który... wchodzi do wielkiego hotelu rodem z bajki, a tam widzi ogromne wesołe miasteczko?
Na szlak ruszyliśmy, gdy „góry wyszły”. Na tle czystego po burzy nieba malował się ośnieżony szczyt – Machhapuchhre. Staliśmy jak zaczarowani, wydawało nam się, że od góry dzieli nas tylko kilka kroków.