Ledwie zdążymy dojrzeć, a już tracimy możliwości poznawcze. Nie da się ukryć - mózg, jak reszta ciała, starzeje się. Czy to normalne, czy to już choroba?
Ledwie zdążymy dojrzeć, a już tracimy możliwości poznawcze. Nie da się ukryć - mózg, jak reszta ciała, starzeje się. Czy to normalne, czy to już choroba?
„Granice mojego języka oznaczają granice mojego świata” - pisał filozof i teoretyk języka Ludwig Wittgenstein. U chorych z afazją ten świat kurczy się wraz z utratą słów i ich znaczenia. Ale w zamian zyskują twórcze talenty, które umożliwiają im wyrażanie swych uczuć i porozumienie ze światem.