Wiem, że miłość pomaga przebaczać osobom, które nas w jakiś sposób skrzywdziły. Pomaga toczyć syzyfowy kamień. A równocześnie nie zakłada pełnej zgodności, braku konfliktów czy wiecznego szczęścia.
Wiem, że miłość pomaga przebaczać osobom, które nas w jakiś sposób skrzywdziły. Pomaga toczyć syzyfowy kamień. A równocześnie nie zakłada pełnej zgodności, braku konfliktów czy wiecznego szczęścia.
Ona z Wenus, on z Marsa? W gruncie rzeczy mieszkamy – kobiety i mężczyźni – na tej samej planecie i pragniemy tego samego: bliskości, czułości, rozkoszy. Bycia ze sobą bez fałszywego wstydu, żeby poprosić o przyjemność i dać przyjemność, by spróbować razem jakiejś rzeczy, za którą tęsknimy. Mamy to w zasięgu ręki. Jak po to sięgnąć? Jak przywrócić zapomnianą czułość?
W pewnym momencie powiedziałem sobie: „Taki jest ten gość, tak mnie ukształtował, w sumie nie mam żalu, zamykamy to”. Przeszliśmy na inny rodzaj komunikacji. Ja dzieliłem się z ojcem moimi rozterkami, on opowiadał o swoich.
Ciekawiło mnie, jak to się stało, że taki zwykły chłopak decyduje się przeprowadzić mord polityczny. Wiele godzin przegadałem z Januszem w więzieniu i ciężko mi było połączyć tego sympatycznego człowieka z facetem, który z zimną krwią zabił przywódcę politycznego i nigdy nie uderzył się za to w pierś.
Wyobrażacie sobie świat bez Mistrza i Małgorzaty, Pani Bovary, Czarodziejskiej góry, Imienia Róży? Dzięki nowoczesnemu archiwum książek na Spitsbergenie perły literatury przetrwają nawet 1000 lat.
Kurtyna w górę! Jakie dziś pokażemy oblicza: bestii, przyjaciela, wolnego ptaka, spryciarza, czujnej mimozy, samarytanina? W życiu, jak na deskach teatru, codziennie i na nowo tworzymy wariant siebie samego. Co odsłaniamy, a co skrywamy za maskami? Za co zbieramy gromkie brawa?
Dobry wstyd - za codzienne grzeszki - jest jak osobisty ochroniarz i trener. Skłania do doskonalenia się, stoi na straży zasad. Ale jest też wstyd, który niczym cień kładzie się na nasze życie. Wstyd z tego, kim jesteśmy. On sprawia, że chcemy zniknąć, zapaść się pod ziemię. I tak się dzieje: ze wstydu coraz nas mniej w życiu, coraz mniej życia w nas. Jak uwolnić się od toksycznego wstydu?
Żyjemy szybko, błyskotliwie, żyjemy w świecie „fast”. Pędzimy popędzani, nakręcani na czas, jedną nogą już skaczemy w przyszłość. Nie znosimy przeciwności losu. Nie cierpimy czekać na rzeczy, słowa, uczucia. Wściekamy się, wybuchamy, tracąc pieniądze, zdrowie, miłość. Niecierpliwość - epidemia naszych czasów. Gdzie lekarstwo?
Ojcowie i synowie, córki i ojcowie - oba tematy wzbudziły ogromne zainteresowanie Czytelników. Otrzymaliśmy wzruszające listy i świadectwa tęsknoty za bliskością, obecnością ojca w naszym życiu. Poszukajmy wspólnie DROGI DO OJCA.
Rodzimy się nadzy, całkowicie odsłonięci - wolni. Jednak z każdym dniem krępuje nas coraz ciaśniejszy gorset ocen, nakazów i zakazów. Nasze ramiona zamykają się, odcinają drogę do serca. Więzimy się w klatce ofiary, by odpowiedzialnością za porażki obarczać innych. Uciekamy od wolności, wciąż marząc o niej. Czy to marzenie może się spełnić?
Najłatwiej oskarżyć matki, że kastrują synów, ale to ojcowie - znikając z życia dzieci - zostawiają je na pastwę mamusiek! - to jeden z komentarzy do artykułu o relacjach synów z matkami. Temat wywołał burzę.
Nie czarujmy się: związek to układ. Stosujemy wobec partnera tysiące trików, mechanizmów, narzędzi kontroli i przyciągania, żeby go utrzymać przy sobie i żeby nie zostać odrzuconym, wypchniętym poza układ.