Niby nie czuję głodu, ale wciąż myślę o jedzeniu. Odchudzam się, nie jem słodyczy, ale kiedy się skuszę, mam ogromne wyrzuty sumienia. Konsekwencją restrykcji żywieniowych często są te i podobne myśli. Zamykają nas one w pułapce ciągłego myślenia o liczeniu kalorii, wikłają w wyrzuty sumienia. W konsekwencji jesteśmy zmęczeni i tracimy na poczuciu własnej wartości. Jak przerwać błędne koło emocji?
Zarówno emocje negatywne, jak i pozytywne wpływają na (nadmierną) ilość spożywanego jedzenia. Emocje różniące się intensywnością oddziałują na zachowania żywieniowe. Mózg i jelita współpracują ze sobą i mają ogromny wpływ na nastrój człowieka i jego stan psychiczny.
Zaburzenia odżywiania pojawiające się we wczesnym okresie życia mają najczęściej charakter przejściowy. Bywa jednak, że trwają latami: dziecko, choć szczupłe i drobne, rośnie, w niewielkim stopniu, ale stale przybiera na wadze, a nieprawidłowe postawy związane z jedzeniem utrwalają się.
