Po pierwsze nie szkodzić

Według buddyjskiego uczonego Johna Dunne’a, który jako pierwszy przed dziesięciu laty przywołał ten przykład, a także według nas wszystkich, którzy praktykujemy uważność w kontekście terapeutycznym w tradycji zapoczątkowanej na Zachodzie przez Jona Kabat-Zinna – odpowiedź brzmi NIE. Przywołuję ten przykład, ponieważ etyczny fundament uważności często jest nieznany i pomijany w psychologicznej literaturze na ten temat. Świadoma, skupiona na bieżącym momencie uwaga jest bowiem tylko narzędziem, a nie celem samym w sobie. Narzędziem, które może być użyte zarówno do tego, by wzmagać cierpienie (jak w przypadku snajpera), jak i z niego uwalniać, czyniąc świat lepszym – co tradycyjnie określa się jako oświecenie.

Decyduje o tym etyczny wymiar uważności. W tekstach źródłowych sprzed 2500 lat znaleźć możemy określenie: właściwa (inaczej prawa) uważność. Właściwa uważność, obok umiejętności

Źród