Ludzie z wysypiska

MAGDA BRZEZIŃSKA: – Przez czternaście lat odwiedzała Pani ludzi mieszkających na podmoskiewskiej Swałce – największym wysypisku śmieci w Europie. Pomagała im Pani i dokumentowała ich życie. Jak się żyje wśród odpadów, w nieludzkich warunkach? Czy miała Pani choćby przez moment poczucie, że tym ludziom człowieczeństwo zostało odebrane?
HANNA POLAK: – Ja nie miałam takiego wrażenia, wręcz przeciwnie! Ale poczucie odsunięcia, odrzucenia przez świat, wypchnięcia poza nawias to największy problem ludzi żyjących na Swałce. Mają świadomość tego, że – jak mówi Olga, jedna z bohaterek filmu – traktuje się ich jak robaki. Wielu z tych, których poznałam przez te czternaście lat i którzy zostali uwiecznieni w filmie, już nie żyje. Jula – główna bohaterka – powiedziała mi kiedyś, że oni czekali na mnie, kochali mnie, bo nie odsuwałam się od nich, nie brzydziłam się smrodu, wszy, chorób. Pozwalałam
A

A