Godność jest jednym z tych pojęć, które rzadko pojawiają się w psychologii. Dzieje się tak być może dlatego, że większość z nas nie potrafi jej zdefiniować ani tym bardziej powiedzieć, na czym miałaby polegać.
Mimo to często chętnie przywołujemy ją i powołujemy się na nią w bardzo różnych sytuacjach. Mówimy wtedy, jak jest ważna i potrzebna. Podkreślamy, że nie wolno jej nikomu odbierać, że jest prawem każdego człowieka. Czasem kojarzymy ją z szacunkiem wobec drugiej osoby albo z własnym poczuciem dumy. Czy jednak możemy dokładniej ją zdefiniować? Czy wiemy, co zrobić, aby jej nie stracić i nie odbierać innym?
Wspólne człowieczeństwo
Jak pisze dr Donna Hicks, trenerka w obszarze rozwiązywania konfliktów i pojednania, autorka książki Dignity, godność wcale nie oznacza szacunku ani dumy. Duma może nas izolować od innych, wzmacniać poczucie odrębności (np. w przypadku konfliktów na tle etnicznym). Godność zaś – jak uważa dr Hicks – jest czymś o wiele bardziej podstawowym niż duma. Łączy nas z innymi, bowiem odnosi się do poczucia podstawowej wartości, które mamy jako ludzie, stanowi część naszego wspólnego człowieczeństwa, czyli tego, co dzielimy z każdym człowiekiem.
POLECAMY
Według prof. Marthy Nussbaum, amerykańskiej filozofki i etyczki, poczucie wspólnego człowieczeństwa jest niezbędne, żeby w ogóle pojawiło się współczucie. Samo współczucie zaś może w sposób naturalny wspierać godność własną i innych. Świadczy bowiem o otwarciu się na innych, o wrażliwości na ich doświadczenia, także te bolesne, dowodzi woli zaangażowania się w zapobieganie temu, co trudne.
Godność nie jest czymś, na co musimy zasłużyć. Przychodzimy z nią na świat. Powi...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
