Doktor w gruncie rzeczy nieśmiały

BOGDAN BIAŁEK: – Przypominasz sobie taki dzień, w którym Doktor nic nie robił?
PAULA SAWICKA: – Nie... On był niesłychanie aktywnym człowiekiem, takim człowiekiem działania, który jak coś robił, to żył, a jak nie miał nic do zrobienia, no to wtedy jego życie się kończyło.
Nasza znajomość zaczęła się w takim momencie, kiedy miał bardzo dużo do zrobienia. Ciągle działo się coś w tej Łodzi, bo Marek był lekarzem, na którego oddział przychodzili się leczyć wszyscy, którzy potrzebowali pomocy. Był człowiekiem znanym na całym świecie, więc bez przerwy przychodziły do niego kartony pełne leków zaadresowane po prostu „Marek Edelman, Łódź”. Ciągle coś załatwiał, dzięki swoim kontaktom umieszczał chorych czekających na operacje w Paryżu, pomagał im przebrnąć przez wszystkie procedury. W tym okresie jego życie prywatne nie dało się oddzielić od zawodowego, bo na przykład akurat trzeba było
Poza