Co kobiece, co męskie

Każdy z nas jako dziecko uczy się, co jest kobiece, a co męskie w danym społeczeństwie lub w rodzinie. Te stereotypy związane z płcią obejmują wygląd, role seksualne, podział pracy, a także cechy osobowości kobiet i mężczyzn. Mogą nawet określać, kto prowadzi samochód, kto zmywa naczynia albo wynosi śmieci. Intuicyjnie pojmujemy, co się mieści w rolach płciowych, interpretujemy je sobie „na własny użytek”, niekoniecznie potrafiąc ująć w słowa. Czasami po prostu czujemy, że coś jest „takie kobiece” albo zdecydowanie męskie. A jak męskie, to z założenia nie może być kobiece. Przeciwstawiamy sobie płcie: albo – albo. Czy na pewno?

Dokąd udali się Marsjanie

Stereotypy związane z płcią podlegają zmianom, inne były w pokoleniach naszych dziadków i rodziców, a inne są u współczesnych trzydziestolatków. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu powszechnie uznawano, że mężczyźni mają większe potrzeby seksualne. Kobiecie nie wypadało mieć wielu partnerów i różnorodnych doświadczeń. Nie oczekiwano od niej, że będzie inicjowała zbliżenie, wystarczyło, że się na nie zgadzała.

W latach dziewięćdziesiątych, kiedy jeszcze mężczyźni byli z Marsa, a kobiety z Wenus, John Gray, terapeuta i autor bestsellerowych poradników, doradzał: „On pragnie seksu. Ona pragnie romantyzmu”.

Wyjaśniał: „Jak kobieta potrzebuje miłości, by otworzyć się na seks, tak mężczyzna potrzebuje seksu, by otworzyć się na miłość”. „Mężczyźni potrzebują seksu, żeby nawiązać kontakt z uczuciami”. A nawet twierdził: „Dla wielu mężczyzn, oprócz bólu na skutek uderzenia się młotkiem w palec albo przyjemności obejrzenia transmisji meczu piłkarskiego, uprawianie seksu to jedyny sposób, w jaki potrafią czuć!”. „Kiedy mama mówiła, że droga do serca mężczyzny prowadzi przez żołądek, lokalizowała ją mniej więcej kilkanaście centymetrów za wysoko.”

Być może kobiety, których partnerzy unikają seksu, a na propozycje urozmaiceń w sypialni reagują lękiem, zastanawiają się, dokąd udali się owi Marsjanie. A inne, które cieszą się z tego, że mężczyzna potrafi wyrażać uczucia, wzruszać się, z pasją mówić o wychowywaniu dzieci i gotowaniu, nie chcą, by ci historyczni kosmici kiedykolwiek wracali... 

Współczesna rozmaitość wzorców i możliwości różnego wyrażania swojej płci uwolniła nas od wielu ograniczeń, ale zarazem skomplikowała relacje między płciami. Bo kto wie, czego teraz od siebie oczekują kobiety i mężczyźni? W tym pomieszaniu ról płciowych popełniamy w związkach wiele błędów. Oto najczęstsze z nich.

Feministka, kiedy jej wygodnie

Agnieszka (32 lata) i Piotr (34) są małżeństwem od kilku lat. Bardzo szybko w ich związku pojawiły się problemy seksualne. Piotr inaczej wyobrażał sobie wspólne życie. Ma stresującą i czasochłonną pracę.

Ponieważ to głównie on utrzymuje rodzinę, spodziewał się, że żona przejmie obowiązki związane z domem. Kiedy wraca późno do domu, chciałby spędzić wieczór z partnerką. Z kolei Agnieszka wolałaby wieczorem gdzieś wyjść i zabawić się. Praca zajmuje jej kilka godzin tygodniowo. Czuje się zrealizowana, prowadząc działalność artystyczną, choć nie przynosi ona na ogół żadnych dochodów. Twierdzi, że pieniądze nie są dla niej ważne, ale oczekuje od męża prezentów i atrakcyjnych wyjazdów. Nie rozumie jego roszczeń. Nie widzi się w roli kobiety prowadzącej dom. Zarzuca Piotrowi, że ją ogranicza. Jego pretensje o bałagan w domu albo o to, że nie ma ugotowanego obiadu, wzbudzają w niej negatywne skojarzenia. „Czuję, że jest to wykorzystywanie kobiet i brak szacunku” – mówi podczas ich wspólnych spotkań terapeutycznych. Podobne skojarzenia wzbudza w niej seks oralny, kiedy to ona miałaby nim obdarowywać. Nie widzi sprzeczności w tym, że chce być niez...