Ostatnie cztery lata spędziłem, rozmyślając o wolnej woli. Myślałem, że będzie to nie lada wyzwanie, okazuje się jednak, że to znacznie łatwiejszy temat niż dwa kolejne, do których doprowadziły mnie te rozważania.
POLECAMY
Cztery lata temu postanowiłem zamknąć swoje laboratorium. Zajmowałem się badaniami od 20. roku życia i nadszedł czas, by zakończyć ten etap – najlepsze badania były już dawno za mną, dzieci dorastały zbyt szybko, rozważania dotyczące jednego wąskiego wycinka nauki w danym momencie pochłaniały za dużo mojego czasu.
Długa historia
Czas, który minął od tamtej pory, spędziłem siedząc w salonie, czytając, rozmyślając i pisząc o wolnej woli. Efektem tych rozważań jest książka, która ukazała się w tym roku: Behave. The Biology
of Humans at Our Best and Worst. Dotyczy biologii społecznych zachowań człowieka w ich najbardziej altruistycznej i współczującej odsłonie, i w tej najbardziej potwornej i okrutnej, oraz zachowań, które mieszczą się między tymi dwiema skrajnościami.
Zgodnie z głównym przesłaniem książki nigdy nie zrozumiemy ludzkiego zachowania, jeśli będziemy myśleć, że uda się wskazać konkretną część mózgu, która wszystko wyjaśnia, albo konkretny hormon, konkretny gen, konkretne doświadczenie z wczesnego dzieciństwa, konkretny mechanizm ewolucyjny. Jeśli będziemy tak myśleć, w najlepszym razie ominie nas większa część interesującej nauki, a w najgorszym – staniemy się ideologami. Jeśli chcemy zrozumieć, dlaczego pojawia się konkretne zachowanie, musimy wziąć pod uwagę to, co wydarzyło się w mózgu sekundę wcześniej, bodźce sensoryczne w otoczeniu, które kilka minut wcześniej wywołały reakcję neuronów, krążące hormony, które przed godzinami lub dniami uwrażliwiły osobę na te bodźce, zdarzenia neuroplastyczne, które miały miejsce w minionych miesiącach i wcześniej, sięgając wstecz aż do dzieciństwa,...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
