Bez mistrza

MAGDALENA CZYŻ: – Po zabójstwie Zdzisława Beksińskiego byłeś typowany przez policję na jego mordercę?
GRZEGORZ GAJEWSKI: – Tak. W jego mieszkaniu na biurku znaleźli otwarty kalendarz, w którym było napisane: „Grzesiek wieczorem”. Mieliśmy się spotkać tamtego dnia. Policja potraktowała ten zapis jako wskazanie przez mistrza swojego mordercy.

Spotkaliście się wtedy?
– Nie. Nie chciało mi się do niego jechać. Po pracy i długim filmie w kinie byłem zwyczajnie zmęczony.

Nigdy nie przeszliście na „ty”?
– Beksiński znał mnie jako małego chłopca i mówił do mnie po imieniu od zawsze, ja nie potrafiłem się przełamać, chociaż proponował. Wymyśliłem formę „mistrzu”, którą zaakceptował.

Kiedy poznałeś rodzinę Beksińskich?
– Pierwszego dnia w szkole. Miałem siedem lat i babcia przyprowadziła mnie na rozpoczęcie roku szkolnego. Tomka Beksińskiego też przyprowadziła babcia. Znały się, więc się przywitały,

Dom