Szkoła intymności

Poczucie bliskości między dwojgiem ludzi nie jest konstruktem statycznym. To rezultat dynamicznego procesu „odkrywania” drugiego człowieka w czasie, dlatego posiada kilka układających się w różne mozaiki wymiarów: poznawczy (rozumienie drugiej osoby, podzielanie jej punktu widzenia), emocjonalny (emocjonalna synchronia, empatia, głębia, oddanie), behawioralny (umiejętność słuchania, komunikowania myśli i uczuć czy udzielania wsparcia). Zmiana poczucia doznawanej intymności (z większej na mniejszą czy – przy szczęśliwym obrocie sprawy – z mniejszej na większą) dodaje do tych wymiarów także wymiar czasowy. Często na subiektywne poczucie bliskości w określonym momencie ma wpływ specyficzny kontekst sytuacyjny, co dodatkowo modyfikuje dynamikę tego zjawiska.

Interesującego wglądu w zagadnienie bliskości dostarczyły badania, które przeprowadzili Register i Henley. Uczeni ci po prostu pytali