RANY MODNE, RYTUALNE ALBO ROZPACZLIWE

Zachowania autoagresywne związane z obrzędami religijnymi służą zwykle pokucie, pojednaniu, zmazaniu winy i uwolnieniu duszy od doczesnych, cielesnych potrzeb i pożądań. Już w początkach chrześcijaństwa wierni, po części identyfikując się z Jezusem, wystawiali się na skrajne cierpienia fizyczne, na przykład poszcząc aż do zupełnego wycieńczenia. Wierzyli, że dzięki temu osiągną wyższą formę istnienia i zbliżą się do Boga. Szczególne miejsce zajmowali wśród nich tzw. stygmatycy, u których w określonych odstępach czasu pojawiały się na ciele rany takie jak u Chrystusa (stygmaty). Przykładem może być św. Franciszek z Asyżu, który po długim okresie postu i medytacji w klasztorze miał wizję Chrystusa, a następnie doświadczył Jego ran na swoim ciele.

Do znanych stygmatyczek należały też Luiza Lateau – wiejska dziewczyna z Belgii, i Teresa Neumann von Konnersreuth. Obie doświadczały co jakiś