Jak asertywnie chwalić i krytykować

„Jesteś świetną nauczycielką. Ty zawsze potrafisz dotrzeć do uczniów!”; „Beznadziejnie to zrobiłaś, znowu źle rozmawiałaś z matką Kowalskiej” – słyszysz czasem takie zdania? A może sama/sam je wypowiadasz? Pierwsze to niby komplement, ale instynktownie czujemy, że coś z nim jest nie tak. Autor drugiego komunikatu może i ma dobre intencje (poprawa jakości rozmów z rodzicami uczniów), ale jak się poczuje ten, kto słyszy takie zdanie?

Jak więc asertywnie chwalić, jak krytykować, aby nie urażać rozmówcy, ale zmotywować go do zmiany zachowania? Czy dorosłych należy chwalić i krytykować w inny sposób niż dzieci i młodzież?

Po co chwalić

Zacznijmy od początku. Po co w ogóle chwalić? Powodów może być wiele. Najprostszy – bo to jeden z najskuteczniejszych sposobów nagradzania, niekiedy cenniejszy nawet niż wynagrodzenie finansowe. Pochwała oznacza też okazanie komuś szacunku za wykonaną