Rzeczy pierwsze...13

Kim ja właściwie jestem? – nierzadko pada to pytanie. Jeszcze częściej zadajemy je w odniesieniu do innych. Kim on/ona jest?
To do mnie niepodobne – mówimy nieraz zadziwieni swoimi własnymi zachowaniami. A więc kto to zrobił – ja czy nie ja? To jedna strona, ale jest też druga.
Pewnego dnia zapytano urzędującego ministra edukacji, jakie jest jego zdanie na temat zatrudniania ochroniarzy do szkół. Odpowiedź była dość zaskakująca: „Jako ojciec córki, która chodzi do gimnazjum jestem zdecydowanie za, ale jako minister nie mogę się na to zgodzić”. Natychmiast pojawia się pytanie, ilu tych panów było. Chwila zastanowienia wystarczy jednak, aby przypomnieć sobie własne rozdwojenia czy roztrojenia. Z perspektywy jednej roli mamy jakieś dobrze wyrobione zdanie, a z perspektywy roli drugiej – zdanie całkowicie odmienne. Choć jest to doświadczenie codzienne, prawie zawsze wydaje się trochę
W
Po