Nie stawiaj duszy tam
Andrzej Leder Charaktery 11/2006

Nasza kultura, uznająca prawo do szczęścia za fundamentalnie przysługujące każdemu, odgradza nas od tych stanów uczuciowych, które uznała za szczęściu niesprzyjające. Ustawia tamy, które mają powstrzymać napływy złości i strumienie smutku. Smutek zaś znajduje sobie własne drogi, którymi omija grodzie rozrywek i śluzy prozaków. Bowiem smutek jest jak żywioł. To w największym stopniu odróżnia go od uczuć takich jak melancholia i depresja, a także rozpacz. Tamte stany emocjonalne cechują się wstrzymaniem wewnętrznego ruchu, kojarzą się z pustką. Smutek zaś jest żywy. Przepływa przez tego, kto go przeżywa.
I jak woda, którą chce się powstrzymać, smutek pojawia się tam, gdzie najmniej można by się go spodziewać. Przenika przez szczeliny i ochładza te rejony, w których z założenia serca miałyby płonąć. Nie ma nic smutniejszego niż sceny rozpasania seksualnego. Niechcący ujawniają to filmy
W
Kup najnowsze e-wydanie "Charakterów" z e-bookiem (pakiet Premium), a dostęp do tego artykułu oraz 7 tys. pozostałych tekstów na naszej stronie uzyskasz GRATIS! To się NAPRAWDĘ OPŁACA. Cena za miesiąc tylko 15 zł.
Zobacz pełną ofertę cyfrowych Charakterów