Dokładka 7

Gdy zdarza się, że zostawiamy je z dziadkami czy z opiekunką, Gabrysia co jakiś czas prowadzi dorosłego do Julii, pokazuje na nią paluszkiem i upewnia się: „To Lula?”.
To, co dzieci wyczuwają swoim niezwykłym instynktem, dorośli wiedzą doskonale. Krystyna Doroszewicz pokazuje w swoim artykule, jak wielkie znaczenie ludzie przypisują imionom, jak wielkie wiążą z nimi nadzieje i oczekiwania. Ale dorośli wiedzą też, że nie ma bardziej skutecznego sposobu unicestwienia człowieka niż odebranie mu imienia. Do perfekcji doprowadzili go naziści w obozach koncentracyjnych. Zabierali więźniom ich imiona i nazwiska, zastępowali je szeregami cyfr, które można było łatwo zapisać w księgach obozowych i równie łatwo z nich wymazać. Odbierali swoim ofiarom historię życia, sprowadzali je do poziomu bezkształtnej, bezimiennej masy, w której prawie wszyscy byli Nikim.
Najbardziej ucierpieli wtedy Polacy i