Geniusze i szaleńcy

Pisarze i artyści są narażeni na depresję prawie dziesięciokrotnie bardziej niż ogół społeczeństwa, a dwubiegunowe zaburzenie afektywne i skłonności samobójcze pojawiają się u nich nawet dwudziestokrotnie częściej. U uznanych twórców wyższe jest także prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń schizofrenicznych. Nic zatem dziwnego, że zarówno badacze, jak i odbiorcy sztuki fascynują się związkiem między geniuszem a obłąkaniem. Jak można wytłumaczyć istnienie tej zależności? Co leży u jej podłoża? Do odpowiedzi na te pytania przybliżają nas wyniki badań nad psychotycznością – jednym z trzech czynników osobowości w teorii Hansa J. Eysencka (pozostałe to ekstrawersja i neurotyczność). Według Eysencka na psychotyczność składa się dziewięć cech: impulsywność, agresywność, chłód, egocentryzm, bezosobowość, aspołeczność, brak empatii, twórczość i gruboskórność.

Ludzie o wysokim poziomie

Osoby