Z sensem o seksie

Ja i mój rozwój Praktycznie

Jeśli komuś słowo „seks” kojarzy się wyłącznie z – mówiąc dosadnie – ciupcianiem, to jest to jego osobiste nieszczęście i na to nie ma rady – twierdzi seksuolog Wiesław Sokoluk.

Piotr Żak: – Czy określenie „wychowanie seksualne” jest dobre? Czy nie lepiej byłoby mówić o wychowaniu emocjonalnym?
Wiesław Sokoluk: – Myślę, że warto wyróżnić ten rodzaj wychowania. Dzięki temu wyraźnie widać, jak on jest umiejscowiony wobec pozostałych obszarów wychowania, na ile jest wobec nich autonomiczny czy specyficzny. A może obawia się Pan używania słowa „seks”?

Broń Boże! A skąd u Pana takie podejrzenie?
– Bo niepokojąco często mam do czynienia z ludźmi, którym słowo „seks” nie przechodzi przez gardło. Uczestniczę w pracach nad książką „Nieseksualny wymiar seksu”. Chcielibyśmy ofiarować ją nauczycielom jako pomoc w prowadzeniu zajęć z tak zwanego przygotowania do życia w rodzinie. No i urzędnicy bez przerwy żądają, żeby zmienić tytuł, bo występuje w nim słowo „seks”. Inny przykład: dyrektor szkoły poprosił, żebym porozmawiał z uczniami o HIV, ale postawił jeden warunek – ani słowa o seksie. No cóż, można powiedzieć, że głupota jest sprawą ostateczną. Nie podlega żadnej reformie.

Z czego wynika taka niechęć do słowa „seks”?
– Z niewiedzy. Słowo „seks” pochodzi od łacińskiego „sexus”, czyli płeć. Zatem przymiotnik „seksualny” wskazuje jedynie na to, że to coś ma związek z posiadaniem płci. Jeśli jednak komuś słowo „seks” kojarzy się wyłącznie z – mówiąc dosadnie – ciupcianiem, to jest to je...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI