Wytrwałość – umiejętność niepoddawania się w obliczu trudności, zwykła gotowość do czekania, gdy trzeba czekać – nie jest bezwartościową cechą ani też zwyczajną formą bierności. Wytrwałość to potężna i pozytywna cnota, którą można kultywować i rozwijać. Jest kluczową praktyką, służącą krzewieniu tych cech dojrzałości, które cenimy: stabilności, odpowiedzialności, samoakceptacji i życzliwości – wszystkie wymagają, abyśmy wytrwali w naszym dążeniu, nie rezygnując, nie markując wysiłku, nie rejterując.
POLECAMY
Okiełznać niecierpliwość
Miałem w życiu sporo doświadczeń związanych z praktyką wytrwałości i były mi one potrzebne. Jestem z natury niecierpliwym człowiekiem i gdy byłem młody, miewałem wielkie napady nieokiełznanej furii spowodowanej tym, że świat tak często nie chciał spełniać moich potrzeb i pragnień. Myślę, że siła mojego gniewu przerażała moich rodziców, ludzi łagodnego usposobienia. Gdy zacząłem praktykę zen, jej trudy wzbudzały we mnie ogromną frustrację. Niełatwo było budzić się wcześnie rano i medytować przez długie godziny, zwłaszcza podczas tygodniowych odosobnień czy treningu klasztornego, który trwał czasem wiele miesięcy. Lecz od trudów fizycznych jeszcze gorsze były wyzwania emocjonalne: czułem, że nie jestem w stanie osiągnąć sukcesu. Im bardziej się starałem, tym gorszy był rezultat, a cel bardziej się ode mnie oddalał.
Jest koan na ten temat: Pewien mistrz, zapytany, co jest Drogą, odpowiedział: „Codzienny umysł – oto jest Droga”. Uczeń na to: „Jak mogę...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
