"Zofia spojrzała na siostrę przeciągle, ale już nic nie powiedziała. Coś jej świtało, pamiętała jakieś siostrzane tajemnice z przeszłości, wiedziała, że Zuzka się z kimś spotykała, ale potem coś się wydarzyło, siostrzane tajemnice z przeszłości, wiedziała, że Zuzka się z kimś spotykała, ale potem coś się wydarzyło, siostra zamknęła się w sobie i już nigdy nie wracały do tamtych wydarzeń. Czy to znaczyło, że nowy współpracownik jej męża, a jednocześnie jego dawny kumpel, mógł mieć coś wspólnego z Zuzanną? O cholera. Muszą to rozpracować z Gabrysią. Zimne wino i ciepłe morze powinny pomóc. Zdecydowanie.
Robert podczas lotu do Dubrownika na nowo analizował każdy element rozmowy z Zu. Cały czas nazywał ją tak w myślach. Zawsze była jego Małą Zu. Teraz była piękną dojrzałą kobietą. Kiedy ją ujrzał, odebrało mu mowę. Zupełnie się nie spodziewał takiej reakcji na jej widok Te jej włosy, te oczy. Oczy, które powinny dać mu wówczas przecież jakąś wskazówkę. Jakiś sygnał. Ostrzeżenie. Ale był zbyt ślepy, zbyt pijany i zbyt zapatrzony w siebie. W demony własnej przeszłości. W to, co przeżył w domu rodzinnym, czego był świadkiem, czego doświadczył. To na pewno w jakiś sposób go uformowało. I dlatego potem nie mógł myśleć realnie. Dał się porwać emocjom, dzikiej zazdrości, choremu przekonaniu, że kobietom nie warto ufać. A poza tym… Naprawdę ją kochał. Jak wariat, szalony dzikus, który budził się w nim tylko wtedy, kiedy ona była tuż obok. Znikał poukładany i umiejący wszystko logicznie wytłumaczyć racjonalista. Pojawiał się zakochany facet o bardzo mocno rozwiniętym poczuciu własności. A ona była jego. Od chwili, kiedy ujrzał ją na tym meczu. Jego kumpel Adam kręcił z jej siostrą, zabrał go na rozgrywki, a potem zostawił, bo okazało się, że Zośka znowu jest chora i nie może przyjechać. Adaś pojechał do niej, ale przykazał zaopiekować się Zuzą. Robert był nawet pewien, że to celowy zabieg, aby ich jakoś ze sobą umówić. I gdy ją ujrzał, wiedział, że żadne podchody i swaty nie będą potrzebne. Bo ta rudowłosa dziewczyna od razu zapadła mu w pamięci. Nawet gdy zamykał oczy, ciągle widział jej postać. Po meczu zaprosił ją na piwo, ale odmówiła, mówiąc, że nie pije alkoholu. Więc poszli na kawę i ciacho. Słodyczy nigdy nie odmawiała. Gdy patrzył na nią, zajadającą czekoladowy placek, miał wrażenie, że unosi się nad ziemią. Czy to wtedy się w niej zakochał? Czy to w ogóle jest możliwe? Tak od razu? Przecież to zupełnie nierealne. A jednak potem leżał w swoim łóżku w małym pokoiku mieszkania w blokowisku na Polance i nie mógł przestać o niej myśleć. Wciąż miał przed oczami jej twarz i to dziwne spojrzenie. Te oczy go ujęły, zapadły w jego umysł. A potem… Jakim był idiotą, skoro tego nie zauważył.
Teraz siedziała kilka rzędów za nim, a on cały czas zastanawiał się, co zrobi, gdy już dotrą na miejsce. Musiał z nią porozmawiać, wszystko wyjaśnić, po prostu musiał. Tylko czy to teraz miało jakikolwiek sens?"
Wydawnictwo Novae Res
Rodzaj literatury: Literatura kobieca
Wydawca: Novae Res, 2014
Format: 130x210mm, okładka miękka ze skrzydełkami
Wydanie: Pierwsze
Liczba stron: 232
ISBN: 978-83-7942-234-0
POLECAMY
Szukaj mnie wśród lawendy. Zuzanna Tom I — Agnieszka Lingas-Łoniewska
Piękna Dalmacja Południowa, malowniczy Półwysep Pelješac, trzy siostry, trzy historie, trzy miłości.??
Czy można zapomnieć o zdradzie i niespełnionych obietnicach? Mówi się, że każdy zasługuje na drugą szansę, ale czy takim dobrodziejstwem Zuzanna obdarzy Roberta? Nie tak łatwo przecież zamknąć karty przeszłości i napisać nową opowieść o wspólnym życiu.??
Zuzanna to pierwszy tom historii trzech kobiet w gorących chorwackich klimatach. Opowieść o tym, jak łatwo i szybko można zniszczyć wszystko, co w życiu najcenniejsze i jak trudno potem to odzyskać.
Już wkrótce:
Szukaj mnie wśród lawendy. Zofia Tom II — Agnieszka Lingas-Łoniewska
W tomie II lawendowej trylogii Zosia staje twarzą w twarz z własną przeszłością i pierwszą wielką miłością.
