Przewodnik po psychoterapii

Zdrowie i choroby Laboratorium

Pora się zmienić. Ale jak to zrobić? Istnieje wiele rodzajów psychoterapii. Którą z nich wybrać? Oto przewodnik, który pomoże podjĄć tę decyzję. Opisujemy, na czym polegają różne rodzaje terpii.

Co się za tym kryje, czyli psychoanaliza

Psychoanaliza i terapia psychoanalityczna sięgają do najgłębszych poziomów psychiki. Zakładają one, że problemy pacjenta mają swoje źródło w nieświadomości. Motywy i fantazje – choć nieświadome – wpływają na sposób przeżywania i myślenia o sobie i świecie, na podejmowane decyzje, a także na utrzymywanie się przykrych objawów.

Maciej Musiał

Według koncepcji psychoanalitycznej źródłem problemów psychicznych jest specyficzna interakcja wrodzonych predyspozycji dziec[-]ka z oddziaływaniami najbliższego jego otoczenia. Stany psychiczne trudne czy niemożliwe do zniesienia, często związane z lękiem, winą, bezradnością czy złością, są usuwane za pomocą różnych mechanizmów obronnych – wyparcia, zaprzeczenia czy identyfikacji projekcyjnej.
Proces ten wyraża się różnymi objawami. Psychoanalityk nie koncentruje się jednak na usuwaniu objawów cierpienia, tylko szuka jego przyczyn w nieświadomości, sięgając do najwcześniejszych doświadczeń pacjenta i analizując ich wpływ na jego aktualne relacje i zachowanie.
W ciągu stu lat swego rozwoju psychoanaliza stała się rozległą dziedziną, skupiającą wiele teorii i stanowisk. Na jej bazie powstała psychoterapia psychoanalityczna. Różnica między nimi dotyczy częstotliwości sesji: w psychoanalizie jest to 4–5 sesji w tygodniu, pacjent leży na kozetce; w psychoterapii analitycznej sesje odbywają się 2–3 razy w tygodniu, pacjent i terapeuta siedzą „twarzą w twarz”.

Dla kogo ta terapia?
Psychoanaliza i terapia psychoanalityczna są szczególnie skuteczne w leczeniu zaburzeń nerwicowych (np. depresyjnych i lękowych) oraz zaburzeń osobowości.

Na czym polega terapia psychoanalityczna?
Terapia ta polega głównie na odkrywaniu nieświadomych motywów i fantazji, które wyrażają się w przeniesieniu wobec psychoterapeuty. Pacjent przenosi na niego postawy i uczucia, jakie żywi (i żywił) do osób ważnych w swoim życiu – a konkretnie do wewnętrznych obiektów będących reprezentacją tych osób. W trakcie terapii pacjent uświadamia sobie przyczyny swoich uczuć i zachowań. Może skonfrontować się z pewnymi uczuciami, przed którymi dotąd się bronił, czego wyrazem były objawy. Zaczyna rozumieć znaczenie tych objawów i naturę powtarzanych przez siebie obronnych schematów reakcji, myślenia i zachowania. W efekcie częściej potrafi kierować się myśleniem, a nie i...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI