Colas Breugnon to tytułowy bohater książki Romain Rollanda. Tę książkę niektórzy nazywają najbardziej optymistyczną w historii. Breugnon to człowiek w sile wieku. Ma czterech synów, córkę, ukochaną wnuczkę i nieco zrzędliwą żonę. Na co dzień w swoim warsztacie ciesielskim z wielkim zamiłowaniem wyczarowuje z drewna przedmioty codziennego użytku. Ten z pozoru prostaczek, niepoprawny wesołek, ma też pasję – „największą dla niego uciechę”. Co wieczór siada przy świecy z piórem w ręku i... pisze. Nie dla potomnych, nie dla sławy – „ooo nie! Nie jestem naiwny, znam swoją wartość, Bogu dzięki!...”.
Breugnon pisze dla własnej uciechy, o tym, co wokół niego. „Lubię, jak nasze cisawe woły, przeżuwać wieczór strawę połkniętą z rana. O jakże miło oglądać, przewracać, mieszać to wszystko, co się myślało, obserwowało, zbierało, jakże przyjemnie rozdziobywać, kosztować, smakować, pozwalać, by się rozpływało po języku i pomału… Pomału połykać. Tych rozkoszy doznaje człowiek opowiadając o sobie od początku wszystko, co się chwyciło w przelocie...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
