Dobrze znamy uczucie niepewności związane z oczekiwaniem na ważne wiadomości, np. dotyczące stanu zdrowia bliskich, wyników egzaminów, kariery. Często mówimy, że „najgorsze jest czekanie”, co pokazuje, jak trudne i wszechobecne jest to doświadczenie. A mimo to naukowcy nie poświęcali dotychczas większej uwagi strategiom, które stosujemy, by radzić sobie z bolesną niepewnością. Na tym zagadnieniu postanowiłam przede wszystkim skoncentrować się w swoich badaniach. Jak ludzie radzą sobie z lękiem, gdy czekają na niepewne wiadomości? Czy można „dobrze” czekać? Nie spodziewam się wiele...
POLECAMY
Moje początkowe badania dotyczyły jednej szczególnej strategii: zarządzania oczekiwaniami. Przyglądałam się zwłaszcza strategii przygotowywania się na złe wiadomości, polegającej na obniżeniu oczekiwań. Innymi słowy, staramy się nie spodziewać się zbyt wiele, by zmniejszyć w ten sposób siłę ewentualnych złych wieści. Moje badania pokazały – inaczej niż mogłoby się intuicyjnie wydawać – że ludzie bardziej się „przygotowują”, gdy spodziewają się rzadkich negatywnych zdarzeń niż tych, które występują częściej oraz że nie przygotowują się na zdarzenia dotyczące innych, jeśli sami nie doświadczą konsekwencji negatywnego obrotu spraw.
Badania, które prowadziłam w ostatnich latach, dotyczyły konsekwencji oczekiwań. Pokazały one na przykład, że pesymizm w „chwili prawdy” jest buforem chroniącym nas przed negatywnymi reakcjami emocjonalnymi na złe wieści. Innymi słowy, okazało się, że pesymizm prezentowany w odpowiednim momencie łagodzi negatywne odczucia, kiedy musimy stawić czoła trudnym wiadomościom. Zatem to „przebieg” naszych oczekiwań, tj. ich zmiana w czasie, a nie same oczekiwania w chwili prawdy, niesie ważne konsekwencje. W 2010 r...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
