Katarzyna od piętnastu lat pracuje w urzędzie. Zawsze lubiła swoją pracę, była doceniana przez przełożonych i nagradzana za zaangażowanie i profesjonalizm. Jednak odkąd pojawiła się nowa kierowniczka, Katarzyna znalazła się na cenzurowanym. Jest ciągle krytykowana i ośmieszana przez szefową, która grozi, że „wyrzuci ją na zbity pysk”. Stała się ofiarą mobbingu ze strony przełożonej. Choć zna swoją wartość, to ostatnio w pracy czuje się tak fatalnie, że zaczęła myśleć o odejściu i szukaniu posady gdzie indziej.
Co się kryje za zachowaniem mobberów, czyli osób stosujących mobbing? U niektórych w ten sposób przejawia się potrzeba władzy, dominacji. U innych – zazdrość o umiejętności pracowników i rywalizacja z potencjalnymi następcami. Mobber, który chce ukryć, że nie ma wystarczających umiejętności i kompetencji zawodowych, znęca się nad swoją ofiarą i „udowadnia”, że to ona nie zna się na swojej pracy. Bywa również odwrotnie – mobber uważa, że posiada wybitne umiejętności i zdolności, podkreśla własne sukcesy i swoją pracowitość, oczekuje od wszystkich nieustającego podziwu i bezwzględnego posłuszeństwa. Sam nie przyjmuje żadnej krytyki własnej osoby, ale bez skrupułów odkrywa i wykorzystuje cudze słabości. Często żąda od podwładnych wykonania zbyt trudnej dla nich pracy, przekraczającej ich kompetencje – niepowodzenie pracowników utwierdza go w przekonaniu, że jest osobą na właściwym stanowisku.
Zgodni „dla świętego spokoju”
Często osoby mobbingowane nie protestują, nie bronią się, ale podporządkowują nawet absurdalnym wymaganiom mobbera. Obserwuję to od lat, prowadząc warsztaty rozwijające umiejętności psychologiczne dla pracowników wszystkich szczebli, zarówno w instytucjach państwowych, jak i prywatnych. Niezależnie od tematyki warsztatów często podczas szkoleń pojawia się problem mobbingu w pracy.
Scenki, które odgrywają członkowie grupy, pokazują, jak bywają szykanowani pr...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
