Jon Kabat-Zinn, twórca Kliniki Redukcji Stresu przy Uniwersytecie Medycznym Massachusetts, zdefiniował uważność jako szczególny rodzaj uwagi: świadomej, nieosądzającej i skierowanej na bieżącą chwilę. Istotą uważności jest powrót do przebywania w chwili, która jest, i obserwowanie tego, co się właśnie wydarza, bez oceniania i nieustannego komentowania. Uważność jest sposobem uczenia się bezpośredniego kontaktu ze wszystkim, co pojawia się w naszym życiu, uczenia się akceptacji i życzliwości, a także dbania o siebie poprzez świadomą obecność z trudnymi emocjami, bólem, chorobą oraz codziennymi wyzwaniami.
Uważność obniża niepokój
POLECAMY
Zdaniem psychologów wypalenie zawodowe czy syndrom chronicznego zmęczenia czeka nawet 40 procent Polaków. Praktykowanie uważności może skutecznie przeciwdziałać temu zjawisku. Badania Marka Williamsa oraz Normana Farba i innych przeprowadzone w 2010 roku dowiodły, że uczestnicy ośmiotygodniowego programu redukcji stresu opartego na uważności (patrz aplikacja) doświadczali później znacząco mniej niepokoju, mieli mniej myśli depresyjnych i somatycznych efektów stresu.
Wyniki badań wyraźnie wskazują, że praktykowanie uważności podnosi poziom pozytywnych emocji, obniża poziom rozdrażnienia i negatywnych uczuć.
Uważność uczy, jak kreować dystans, perspektywę, która pozwala na właściwą reakcję, lepsze komunikowanie się, obserwowanie trudnych emocji – np. gniewu, agresji, lęku – bez konieczności natychmiastowej reakcji. W efekcie odpowiedzi są bardziej przemyślane, dostosowane do aktualnej sytuacji i do indywidualnej osoby. Jak jest to ważne, podkreśla Viktor E. Frankl, austriacki psychiatra i psychoterapeuta. Według niego pomiędzy bodźcem a reakcją jest pewien odstęp czasu, w którym dokonujemy wyboru reakcji. W tej właśnie reakcji leży nasz rozwój i nasza wolność.
Zazwyczaj mamy tendencje do automatycznej, gwałtownej odpowiedz...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
