Konie przed wóz

Na temat Ja i mój rozwój

Jak być dla siebie dobrym? Przepis jest prosty. Zajmij się tym, co masz, a nie tym, czego nie masz. Bądź dumny i wdzięczny sobie za to, że choć spotkały Cię ciosy, to dałeś radę. Jeśli wynik Cię nie zadowala, to albo zmień środki, albo cel. I patrz pod nogi, zamiast wciąż oglądać się za siebie.

 

Dorota Krzemionka: – Być dobrym dla siebie... Wiele osób ma z tym problem. A przecież już dziecko to potrafi.

EWA WOYDYŁŁO: – Bycie dobrym dla siebie jest w nas naturalną biologiczną, wręcz atawistyczną potrzebą, ponieważ od tego zależy nasze przetrwanie. Wszyscy przychodzimy na świat z taką zdolnością i skłonnością. Małe dzieci domagają się tego, czego im potrzeba: jak są głodne, to się drą, jak chcą być przytulone, to wyciągają rączki.

Co się potem dzieje z tą zdolnością?

– Włącza się wychowanie, które odwołuje się do naszej zdolności myślenia i czasem zabija w nas odruch, by być dobrym dla siebie. Zaczynamy myśleć i dokonywać wyborów nie zawsze dobrych. Mimo zimna biegamy po lesie, choć głodni – odmawiamy sobie ciastka. Nakładają się różne warstwy: moralności, przetrwania, obyczaju. Dojrzała osoba umie czerpać z doświadczeń swoich, innych ludzi i kultury, które ułatwiają jej dokonywanie właściwych wyborów. Ale niektórzy z nas tak silnie podlegają wychowaniu, że zagłuszają naturalną potrzebę zdrowego egoizmu. Zaczynamy sobie szkodzić, bo podejmujemy działania wynikające z przekonań, często wadliwych. Dostarczamy sobie chwili rozkoszy, a za chwilę powoduje to przykre skutki. Zamiast zadbać, by samemu być sytym, zaczynamy poświęcać się dla innych, próbujemy ich nakarmić, nawet gdy to oznacza, że siebie czegoś pozbawiamy.

POLECAMY

W Piśmie Świętym powiedziano: miłuj bliźniego swego jak siebie samego, nie odwrotnie.

– Pamiętam osobę, najstarszą córkę, która bardzo pragnęła życia w rodzinie. Matka owdowiała albo została porzucona, została sama. I córka zrezygnowała ze swego życia, tak silna była jej zależność od matki. Złożyła siebie na ołtarzu troski o matkę.

Takie relacje nie są dobre dla obu stron...

– Nie, oparte są na niezdrowej, bo ignorującej własne dobro, zasadzie. Emocje stają się zwyrodniałe. To, co początkowo zrobiliśmy z miłości albo lęku, w pewnym momencie staje się ciężarem, na dodatek takim, który nigdy jawnie nie zostaje odsłonięty. Narasta w nas poczucie, że to nie był dobry wybór, ale innego już nie ma, bo życie to jednak ulica jednokierunkowa. Gdy zdarzenia się potoczą, nie można ich już cofnąć. Moja przyjaciółka, piękna, radosna kobieta, podjęła studia w innym mieście. Pewnego dnia jej matka złamała nogę. Poprosiła: weź urlop dziekański, zostań ze mną. Noga szybko się zrosła, ale matka już nigdy nie wypuśc...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI