Dramat w dobrym domu

Rodzina i związki Praktycznie

Wszyscy jej zazdroszczą przykładnego męża i dostatniego życia. Tymczasem jej związek jest jak ciasna klatka. Ciągle poniżana przez agresywnego partnera, chce uciec. Dlaczego nie potrafi?

Krysia jest piękną, mądrą i wrażliwą kobietą. Zadbaną i bardzo atrakcyjną. Od dziesięciu lat znosi wyzwiska, obelgi i groźby męża, który manipuluje nią i poniża. Krystyna bardzo się tego wstydzi, ale nie ma siły odejść, wyrwać się z błędnego koła przemocy i domowego terroru. Takie doświadczenia są udziałem wielu mądrych i wartościowych kobiet. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego zgadzają się na dyktaturę agresywnego partnera?

Sypiając z wrogiem

Mimo kilku prób Krysia nie może uwolnić się z przemocowego związku. Jej mąż jest bardzo agresywny, ubliża jej, krzyczy, krytykuje ją, wyśmiewa i często upokarza. Dla znajomych i rodziny to spokojny i kulturalny człowiek, szanowany biznesmen. W domu wyzbywa się wszelkich hamulców – zdarzają się nawet przepychanki i szarpanina. Groźby, szantaż i manipulacja są na porządku dziennym. Mąż ciągle wmawia Krystynie, że ona niczego nie potrafi zrobić dobrze i nie poradziłaby sobie bez niego. W efekcie kobieta uwierzyła, że jest od niego kompletnie zależna.

Kiedyś, na początku małżeństwa, Krysia była radosną i bardzo towarzyską kobietą. Miała wielu znajomych. Niestety, z czasem się wykruszyli. Przyjaciółka ze szkoły podstawowej na przykład zerwała z nimi kontakt, bo mąż Krysi wyraźnie jej nie lubił. Tak zresztą jak i innych znajomych czy członków rodziny. „Oni są głupi, męczą mnie te ich durne rozmowy, nic na to nie poradzę”, mówił i konsekwentnie izolował żonę od bliskich.

Na co dzień kontroluje ją, rozlicza z pieniędzy, bo przecież to on zarabia, to z jego pieniędzy żyją. Kilka lat temu wymusił na Krysi, by zrezygnowała z pracy, bo jej pensję uważał za marną. Nie obchodziły go argumenty, że ona kocha swoją pracę w szkole, że jest lubianą nauczycielką i to nadaje jej życiu sens...
Czasami mąż Krysi bywa miły i czuły, kupuje jej nawet prezenty. Ale miłych chwil jest coraz mniej, a prezenty pojawiają się tylko wtedy, gdy kobieta wspomina o rozwodzie. Bo Krysia wiele razy próbowała odejść od męża. Brakło jej jednak siły. Z każdym dniem coraz bardziej wierzyła w to, co on jej powtarzał: że jest nijaka, głupia i bez wartości. Tak właśnie się czuje. Żałuje tylko, że patrzą na to dzieci. Że w domu uczą się przemocy, agresji i braku szacunku dla drugiego człowieka.

Granica coraz dalej
Kobiety, które doświadczały przemocy, często przyznają, że nie od razu zdawały sobie sprawę z tego, że są ofiarami – zwłaszcza w sytuacji przemocy psychicznej. Nie były przecież bite, nie budziły się z siniakami na twarzy, więc nie odbierały zachowań partnera jako przemocy, choć on ewidentnie naruszał ich granice. Opowiadają, że te granice przesuwały się stopniowo: najpierw pojawiała się zazdrość i prośby, żeby nie spotykały się z przyjaciółkami czy koleg...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI