Czas na krok w chmurach

Marta ma 30 lat i nadal jest dziewicą. Martwi się, czy to normalne. Od kilku lat coraz bardziej się tego wstydzi. Ostatnio zaczęła się z kimś spotykać – chciałaby, żeby ta znajomość przerodziła się w związek, a nie w chwilowy romans.
Zastanawia się, czy powinna uprzedzić Mateusza, że jest dziewicą. Boi się, że nie będzie wiedziała, jak się zachować w łóżku i że partner wybuchnie śmiechem, gdy się dowie, że ona jeszcze nigdy się nie kochała. „Dotychczas kochałam platonicznie, bałam się odrzucenia i zranienia. Nigdy nie odważyłam się okazać kolegom, w których się podkochiwałam, że czuję coś więcej niż zwykłą sympatię. Gdy któryś z nich był mną bardziej zainteresowany, po prostu uciekałam. Mateusz był cierpliwy, wytrwały, ciepły, pokonywał moje lęki i bariery” – opowiada Marta.
Od dwóch miesięcy są razem. Marta czuje, że potrzebuje czegoś więcej niż pocałunki i przytulanie. Wcześniej, już w szkole podstawowej, masturbowała się czasem – jak sama mówi raczej po to, by się uspokoić, poradzić sobie ze stresem niż z powodu napięcia seksualnego. Gdy Mateusz dotyka jej, przytula, trzyma za rękę, całuje, Marta czuje, że mogliby pójść krok dalej. Boi się odwlekać ten „pierwszy raz”. „Czy czekając z tym tak długo, mogę jeszcze mieć normalne życie seksualne?” – pyta trzydziestolatka.

Po pierwsze: odpowiedni klimat
Nie można wskazać jednego, uniwersalnego momentu na „pierwszy raz” – podkreślają seksuologowie. Co prawda z badań prof. Zbigniewa Izdebskiego wynika, że statystyczny Polak rozpoczyna życie seksualne około 18. roku życia i bardzo często w relacjach różnych osób ten wiek wskazywany jest jako czas inicjacji, ale raczej należy go traktować tylko jako średnią rozmaitych indywidualnych sytuacji. Dla jakości późniejszego życia seksualnego i związków miłosnych najważniejsze jest nie to, kiedy rozpoczniemy współżycie, lecz to, jaki...